Ανάποδα γυρίζει

Βγήκα ξημέρωμα ψηλά στο παραθύρι
κι είδα το κίτρινο του ήλιου να με πνίγει
είδα τη σκόνη απ' του σύννεφου την οργή
να σκίζει τον ορίζοντα που με ορίζει.

Ανέβηκε στο στήθος μου λυγμός
τούτος ο έρωτας ο σφαγιασμένος
γέμισε το βλέμμα μου ντροπή
κι ανάποδα ο κόσμος μου γυρίζει.

μέτρησα τους χτύπους της καρδιάς
κι ανοίχτηκε γκρεμός στο άκουσμά σου.
[Από την έκδοση]