(. . .) Σε συνέχεια με το προηγούμενο βιβλίο του, με τίτλο `Μέχρι το τρένο`, και στην ίδια με εκείνο ατμόσφαιρα, όπου η σκληρή αμεσότητα συνδέεται με το άλγος της μνήμης, ο συγγραφέας αναφέρεται στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφύλιου Σπαραγμού. Προχωρεί, όμως, πέρα από εκείνο. Με ύφος ασθματικό, με πνιγμένες προσμονές σαν μέσα από θαμπό φεγγίτη, μας εισάγει στο απροσδιόριστο πεδίο όπου ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα στα γεγονότα, όπου τα ξεδιπλώνει και τα αναδομεί, ως ιστορική πράξη, βάζοντας στοίχημα την ίδια τη ζωή του. Προχωρεί στο πεδίο όπου η βιωματική εξιστόρηση μετουσιώνεται σε περιόδευση της ανθρώπινης συνθήκης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]