Το ανά χείρας βιβλίο περιέχει μια πολύ ουσιαστική σημαντική ιστορική συνιστώσα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το μαθηματικό του υπόβαθρο είναι σαθρό. Ωστόσο, μην πάρετε ούτε αυτή τη δήλωση πολύ στα σοβαρά. Δεν πρόκειται για λόγιο έργο προορισμένο να διαβαστεί από κάποια μυθική ελίτ σαν αυτή που περιγράφεται σε μια ιστορία της δεκαετίας του 1920, σύμφωνα με την οποία υπήρχαν μόνο δώδεκα άτομα στον κόσμο που κατανοούσαν τις ιδέες του Αϊνστάιν. Η τετραγωνική ρίζα του -1 συνδεόταν για αρκετό διάστημα με έναν ανάλογο μύθο ανεξιχνίαστου μυστηρίου. Ο Denis Diderot, ο γάλλος φιλόσοφος του Διαφωτισμού, έγραψε για τους μαθηματικούς ότι "μοιάζουν με αυτούς που χαζεύουν τον κόσμο πάνω από βουνοκορφές χαμένες μέσα στα σύννεφα. Τα αντικείμενα στο βάθος της πεδιάδας δεν είναι πια ορατά. Το μόνο που βλέπουν είναι οι σκέψεις τους και το μόνο που συνειδητοποιούν είναι το ύψος στο οποίο έχουν ανέβει, και όπου δεν δύναται ο καθένας να ζει και να αναπνέει (τον λιγοστό αέρα)". Αντίθετα, σε τούτο το βιβλίο ο αέρας είναι σχεδόν πάντοτε αυτός που αναπνέουμε στο ύψος της θάλασσας. Μεγάλο μέρος του είναι προσιτό στους τελειόφοιτους του λυκείου, τουλάχιστον σε όσους παρακολουθούσαν τους δασκάλους τους με αρκετή προσοχή στα θετικά μαθήματα. Αλλά είναι ακόμα πιο προσιτό σε όσους έχουν ολοκληρώσει το πρώτο έτος σπουδών σε κάποιον κλάδο των θετικών επιστημών. Δεν πρόκειται βέβαια για σχολικό εγχειρίδιο, πιστεύω όμως ότι θα ήταν ωφέλιμο συμπληρωματικό ανάγνωσμα στις πιο κλασικές μαθηματικές παρουσιάσεις. Είμαι ηλεκτρολόγος μηχανικός και όχι μαθηματικός, και νομίζω ότι η διαφορά αυτή αντικατοπτρίζεται στο ύφος της γραφής μου. Επωφελήθηκα της ελευθερίας μου απέναντι στους κλασικούς παιδαγωγικούς κανόνες συγγραφής σχολικών εγχειριδίων για να γράψω με τρόπο χαλαρό και, ελπίζω, διασκεδαστικό. [...] (από το σημείωμα για τον αναγνώστη)