Η παρούσα μελέτη του Βούλγαρου ιστορικού Ιβάν Ίλτσεφ περιγράφει τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που δημιούργησαν τα βαλκανικά κράτη, από τη σύστασή τους έως και το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, προκειμένου να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη -και ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή-για το δίκαιο των επιχειρημάτων και των αγώνων τους. Ο Ίλτσεφ χρησιμοποιεί ποικίλο αρχειακό υλικό και μια ογκώδη βιβλιογραφία, προκειμένου να ανασυνθέσει και να αναλύσει τους μηχανισμούς της προπαγανδιστικής τακτικής. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τους πακτωλούς χρημάτων που διέθεσαν οι ενδιαφερόμενοι, τόσο προς το εσωτερικό όσο και προς το εξωτερικό, προκειμένου να συγκροτήσουν ομάδες που θα διάκειντο φιλικά προς τις απόψεις τους, αποτελούμενες από πολιτικούς, διπλωμάτες, ιστορικούς, γεωγράφους, δημοσιογράφους. Μυστικά κονδύλια από τα εκάστοτε Υπουργεία Εξωτερικών χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να επιτευχθεί ο προσεταιρισμός σημαντικών προσώπων που επηρέαζαν την πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά και διαμόρφωναν την κοινή γνώμη στις ξένες πρωτεύουσες, καθώς και ο συντονισμός της δράσης οργανώσεων φοιτητών και σωματείων αποδήμων και προσφύγων. Ιδιαίτερα μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο και κατά τη διάρκεια της Ανατολικής Κρίσης ο αγώνας εντάθηκε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]