"Ήταν ένα πρωινό σαν όλα τ΄ άλλα, όταν ο Σωκράτης Παπαχατζής έκανε εκείνη τη διαπίστωση που έμελλε μια για πάντα ν΄ αλλάξει τη ζωή του. "Είμαι ένα μπακούρι". "Ύστερα απ΄ αυτό, δυο γουλιές καφέ κι ένα αξιόλογο κατούρημα του έδωσαν τη διαύγεια και το θάρρος να κοιτάξει (μέσα απ΄ τα μαύρα του γυαλιά) το παρελθόν. Ένα παρελθόν που τον έφερε αντιμέτωπο με δυο βυζιά (μικρά μεν, αλλά ικανά...), μια κιθάρα, έναν τρυποκάρυδο, ένα λιμάνι, τη βασίλισσα της Αιγύπτου, τον πρίγκιπα της Δανιμαρκίας, μια βρετανική μοτοσυκλέτα, έναν σκύλο Δαλματίας, μια παράλογη σιωπή, μια συμπαντική συνωμοσία, το όνομα του ρόδου... Τα μόνα όπλα του Σωκράτη για ν΄ αντιμετωπίσει όλα τούτα είναι λίγο σεξ, αρκετό χαμόγελο, μπόλικη γκρίνια και μερικά μπουκάλια κίτρινη τεκίλα...