Πέντε αφηγήματα του πιο πολυδιαβασμένου συγγραφέα της Ισπανίας μετά τον Θερβάντες, του πεζογράφου που συνδυάζει τον ρεαλισμό του Μπαλζάκ με τη φαντασία του Πόε και ενέπνευσε τρεις ταινίες του Μπουνιουέλ: Τριστάνα, Βιριδιάνα, Ναζαρέν. Αφηγήματα γραμμένα κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, σε μια Ισπανία που βίωνε έντονα την παρακμή και αναζητούσε ταυτότητα, καθώς έχανε και τις τελευταίες αποικίες, μαστιζόταν από την οικονομική δυσπραγία, τη διαφθορά των πολιτικών, τον σκοταδισμό της εκκλησίας. Αφηγήματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, που αποπνέουν μια ατμόσφαιρα «τέλους εποχής»: δυσπιστία για τα πάντα και τους πάντες, έντονα ειρωνική διάθεση, αμφιθυμία. Διηγήματα μιας εποχής ανάλογης με τη σημερινή στις χώρες της Δύσης.
Πέντε αφηγήματα ευφάνταστα ή και φανταστικά: ένας μυθιστορηματικός ήρωας που έχει χάσει το κεφάλι του, η εξέγερση των λέξεων του λεξικού της Ακαδημίας όταν νιώθουν πως διαστρεβλώνεται το νόημά τους, η φυγή της Αγίας Οικογένειας στην Αίγυπτο σε σύγχρονο πλαίσιο, η αποκαθήλωση ενός εθνικού συμβόλου της Ισπανίας, του Δον Ζουάν, η προσωπογραφία του μήνα Ιούνιου για ένα αλμανάκ της εποχής. Αφηγήματα αλλόκοτα, απροσδόκητα, παλαιινά και επίκαιρα συνάμα.