Αυτό το βιβλίο, παρουσιάζοντας κατά χρονολογική σειρά τα δεδομένα των διάφορων πηγών σχετικά με τις ξενικές επιδρομές και την εθνολογική σύνθεση του μακεδονικού χώρου ανά τους αιώνες, συμβάλλει στην προσπάθεια της ελληνικής επιστήμης για την κατάρριψη κενοφανών ιστορικών πλαστογραφιών. Η εγκατάσταση των Σλάβων δεν διέσπασε την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού και δεν αλλοίωσε εθνολογικά το ελληνικό στοιχείο, με το οποίο οι επίλυδες ενώθηκαν τελικά και από το οποίο αφομοιώθηκαν. Γιατί, φυλές καθαρόαιμες δεν υπάρχουν. Η καθαρότητα μιας ανθρώπινης φυλής σημαίνει γεωγραφική απομόνωση. Και η Μακεδονία κάθε άλλο παρά απομονωμένη ήταν στον Μεσαίωνα. Είναι δε χαρακτηριστική η διαπίστωση του Paul Lemerle: `Δεν αδικούμε το Βυζάντιο και τον ελληνισμό όταν αναγνωρίζουμε, όπως επιβάλλουν οι πηγές, την αριθμητική σημασία της σλαβικής διείσδυσης στην Ελλάδα. Γιατί, αυτούς τους Σλάβους, το Βυζάντιο τους εκχριστιάνισε, τους εκπολίτισε, τους αφομοίωσε και τους έκανε Έλληνες. Και αυτό είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές νίκες του ελληνικού πνεύματος.` Αυτή η διαπίστωση έρχεται σε απόλυτη αρμονία με την περίφημη ρήση του αρχαίου ρήτορα Ισοκράτη: `Τόσο πολύ η πόλη μας [Αθήνα] ξεπερνά τους άλλους ανθρώπους στη φρόνηση και στο λόγο, ώστε κατόρθωσε το όνομα των Ελλήνων να μη θεωρείται πλέον χαρακτηριστικό γένους, αλλά διάνοιας, και Έλληνες να αποκαλούνται περισσότερο όσοι συμμετέχουν στην παιδεία μας, παρά στην κοινή καταγωγή.`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]