Η Στέλλα γνώρισε, έζησε και ζει μια αληθινή αγάπη για τον Τσαμπίκο. Δυνατή και παράφορη, όπως την περιγράφει στο ημερολόγιό της. Αρρωστημένη, όπως την αποκάλεσε εκείνος. Η φυγή του τη σκότωσε. Παραιτείται από τις χαρές της ζωής και ζει μόνο μέσα από τις αναμνήσεις της. Οι απεγνωσμένες προσπάθειές της να κερδίσει την αγάπη του, πέφτουν μία-μία στο κενό. Για τον Τσαμπίκο έκανε ό,τι δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους: τα αδύνατα δυνατά! Εκείνος, όμως, έγινε δυνάστης του έρωτά της. Τον αγαπούσε υπερβολικά, όμως... Εκείνος ζητούσε την ελευθερία του, πάνω στη δική της σκλαβιά. Εκείνος ήθελε να ζήσει κι εκείνη έπρεπε να πεθάνει. Της φώναζε "τελειώσαμε!" και η Στέλλα "ακόμα δεν αρχίσαμε, αγάπη μου". Εκείνος επέμενε "δε σ’ αγαπώ!" κι εκείνη "σε λατρεύω, ζωή μου..." Μπορούν, Θεέ μου, να συναντηθούν ξανά, αυτοί οι δύο άνθρωποι που μιλάνε και αισθάνονται τόσο διαφορετικά; Θα υπάρξει επιστροφή του Τσαμπίκου; Θα καταφέρει η Στέλλα να κάνει και πάλι όνειρα για τη ζωή;