Θεοί και ήρωες γεμάτοι αδυναμίες ερωτεύονται και «πάσχουν» ακριβώς όπως οι θνητοί. Άνθρωποι δέσμιοι του αρχέγονου πάθους, αλλά και ελεύθεροι να το εκφράσουν και να το διοχετεύσουν κατά το δοκούν. Λάτρεις του ωραίου, του «καλού», του καλοσχηματισμένου, ζουν, διδάσκουν, μαθαίνουν και ερωτεύονται χωρίς ανάσα, χωρίς διακοπή, σ’ ένα πλαίσιο ενιαίο, σε μια «ολότητα» εντελή και κυρίως ποιοτική. Φιλόσοφοι βαθιά προβληματισμένοι, «αναζητούν» τον έρωτα, την ηδονή, την αληθινή ευτυχία… Γυναίκες απομονωμένες, μα αφέντρες του πιο θεμελιακού μικρόκοσμου, του γάμου και της οικογένειας. Γυναίκες ελεύθερες να διαθέτουν το σώμα τους με αντάλλαγμα ή επί πληρωμή σ’ ένα νομικό πλαίσιο αυστηρά καθορισμένο. Ιερόδουλες, εταίρες, παλλακίδες, πόρνες, ντόπιες ή ξένες, λιγότερο ή περισσότερο καλλιεργημένες, περισσότερο ή λιγότερο ισχυρές, με ρόλους σαφείς και διακριτούς συμμετέχουν ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πάνω απ΄ όλους καλλιτέχνες, γλύπτες, ζωγράφοι, αγγειογράφοι «παρακολουθούν» και «καταγράφουν» παγιδεύοντας με τη ματιά και τα εργαλεία τους ερωτικές στιγμές του παρόντος και ιστορικές πηγές του μέλλοντος …