Όταν σκεφτόμαστε το σώμα μας, οι περισσότεροι από μας ξεκινάμε από τα αρνητικά σημεία του: «Δεν έχω ίσια πλάτη», «Δεν έχω τέλεια κοιλιά», «Δεν μπορώ να τρέξω», «Δεν μπορώ να παίξω». Πώς να παίξουμε με τόσα «Δεν»; Το σώμα μας δεν έχει την τέλεια πλάτη, την τέλεια κοιλιά. Όλη αυτή την τελειότητα που θα `θελε ν` αποκτήσει, και μάλιστα ως το ερχόμενο Σαββατοκύριακο! Εξάλλου, έχουμε τόσες υποχρεώσεις: δουλειά, ψώνια, μαγείρεμα, παιδιά, διασκέδαση. Έτσι, στο τέλος της μέρας φοράμε ένα φαρδύ μπλουζάκι και απολαμβάνουμε επιτέλους το αγαπημένος μας χόμπι: τον καναπέ! Και για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας στέλνουμε τους. . . άλλους στο γυμναστήριο, συζητώντας μετά μαζί τους τα οφέλη της άσκησης. Αλήθεια πώς να παίξουμε με το αληθινό μας σώμα; Τι ντροπή κι αυτή! Κι όμως. Αυτό είναι το σώμα που έχουμε και που περιμένει ν` αποδεχτούμε τα όμορφα και τα άσχημα σημεία του, ν` ακολουθήσουμε το ρυθμό και τις αντοχές του. Περιμένει να είμαστε παρόντες και να γίνουμε Εμείς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]