Η επιχειρηματικότητα μπορεί να οριστεί και ως η προσπάθεια - που μπορεί να είναι είτε ατομική, είτε συλλογική - αξιοποίησης των πόρων που το άτομο ή η ομάδα διαθέτει, παραγωγής με αυτούς τους πόρους, χρήσιμων προϊόντων ή υπηρεσιών και διάθεσης τους στην αγορά. Σκοπός της είναι η ικανοποίηση των στόχων, των αναγκών και των επιθυμιών του ατόμου ή της ομάδας, μέσω της ικανοποίησης των αναγκών της αγοράς. Σε αυτά τα πλαίσια, η επιχειρηματικότητα παίρνει νέες διαστάσεις.
Σήμερα, φαίνεται ότι υπάρχουν οι δυνατότητες, άτομα ή ομάδες, που έχουν πρόσβαση σε περιορισμένους πόρους (και που συνήθως αποτελούν τη μεγάλη μάζα αυτών που ονομάζουμε `μικρούς επιχειρηματίες, αυτοαπασχολούμενους, μικροβιοτέχνες`), αξιοποιώντας τους με προσοχή, να έχουν από αυτούς το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και το κυριότερο, να μπορούν να τους αξιοποιούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Για να καταστεί αυτό δυνατό, θα πρέπει να επιλέξουν από το σύνολο της απρόσωπης αγοράς, εκείνη την πολλή συγκεκριμένη αγορά που θα σεβαστεί ακριβώς αυτή την ιδιαιτερότητά τους - τους περιορισμένους πόρους αλλά και τη διάθεση τους για μέγιστη ικανοποίηση και που ταυτόχρονα θα είναι διατεθειμένη - αυτή η αγορά - μέσα από τις διαδικασίες μιας σχέσης ισοτιμίας να ανταποδώσει στον παραγωγό, το τίμημα που αυτός ζητάει.
Αν ο παραγωγός μάθει και μπορέσει να χρησιμοποιήσει κάποιες απλές τεχνικές, που άλλοι παραγωγοί οι οποίοι έχουν και αυτοί με τη σειρά τους περιορισμένους πόρους, έχουν χρησιμοποιήσει, τις προσαρμόσει στη δική του πραγματικότητα, τότε αυξάνει τις πιθανότητές του.
Τέλος, εφόσον ο παραγωγός συνειδητοποιήσει το εκρηκτικό μείγμα που δημιουργεί από την αξιοποίηση των μοναδικών του δυνατοτήτων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και των δυνατοτήτων που του δίνονται σήμερα να φτάσει σε μια αγορά που, όσο απομακρυσμένη και να είναι, πάντα θα είναι ένα κλικ μακριά του, τότε οι δυνατότητές του μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο! (Από την εισαγωγή της έκδοσης)


`Η αράχνη κάνει δουλειές που μοιάζουν με αυτές που κάνει ο υφαντής και η μέλισσα με το κτίσιμο των κυττάρων της κερήθρας της· ντροπιάζει καμπόσους ανθρώπους-αρχιτέκτονες. Αυτό όμως που ξεχωρίζει από τα πριν το χειρότερο αρχιτέκτονα από την καλύτερη μέλισσα είναι ότι έχει κιόλας φτιάξει το κύτταρο στο κεφάλι του, προτού το φτιάξει στο κερί`. (Κ.Μαρξ, Το Κεφάλαιο)
`Οι άνθρωποι που έχουν βρεθεί με πολύ χρήμα, όπως παλιότερα εκείνοι που είχαν ευνοηθεί από αριστοκρατική γέννα και μεγάλους τίτλους, έχουν φανταστεί -χωρίς εξαίρεση- πως ο θαυμασμός και ο σεβασμός που εμπνέει το χρήμα, οφείλονται στην πραγματικότητα στη δική τους σοφία ή προσωπικότητα. Η αντίθεση ανάμεσα στην παραφουσκωμένη ιδέα που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και στη συχνά γελοία ή διεφθαρμένη πραγματικότητα, έχει γίνει ανέκαθεν πηγή απορίας και έντονης ευθυμολογίας. Πάντοτε, επίσης, προκαλεί ταπεινή ικανοποίηση η ταχύτητα με την οποία εξανεμίζονται ο σεβασμός και ο θαυμασμός, όταν κάτι συμβεί στην περιουσία ενός ατόμου`. (Galbraith, J.K. Το Νέον Βιομηχανικό Κράτος)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]