«Τα γράμματα τοΰτα της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού δείχνουν την ίδια την περιπλάνηση της ψυχής της. Μέσα από λεπτομερείς περιγραφές και εναγώνιες αναζητήσεις της τελειότητας μας δίνει την ουσία του αρχαίου Ελληνικού Δράματος, την παγκόσμια σημασία του και το ρόλο που μπορεί να παίξει με τα μηνύματα του στην κρίση της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
»Η ελληνική γλώσσα, που είναι "ύστατος σκοπός της", η αρχαία ελληνική τραγωδία και το σχήμα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου είναι "αξίες αιώνιες και δεν περιορίζονται σε μια χώρα, μια γλώσσα ή ακόμα κι ένα κλίμα". Ο χορός, ο λόγος, η μουσική, που στα κλασικά χρόνια εκφράζουν σχέση όχι παράλληλης συνύπαρξης, αλλά "τη δημιουργική βούληση της ίδιας προσωπικότητας", αποτελούν για την Εύα Σικελιανού κανόνα απαράβατο. Γι` αυτό σε τούτα τα γράμματα δεν ξεχωρίζει τη μεταφραστική δουλειά από τη μουσική επένδυση- η κυκλική της ματιά με πάθος και τόλμη συλλαμβάνει την "αδιόρατη ολότητα". Οι κορυφώσεις του λόγου του Αισχύλου εμπνέουν μια "συγχρονισμένη κραυγή" της μουσικής της σύνθεσης. Έτσι, ως ιέρεια των Δελφών, κρατώντας το βλέμμα της στηλά στους ιερούς τους βράχους, υψώνει με πίστη το πνεύμα τους στη μακρινή Αμερική και διδάσκει, με ανταπόκριση, το ελληνικό ιδεώδες».
Κική Ν. Ακριτίδη
Ο Καθηγητής John P. Anton (Αντωνόπουλος) γεννήθηκε στο Canton, Ohio, από Έλληνες γονείς και κατάγεται από την Αρκαδία. Έζησε στην Ελλάδα και τελείωσε σπουδές στο γυμνάσιο της Δημητσάνας και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως, όπου είχε καθηγητή τον Ε. Π. Παπανούτσο. Επέστρεψε στην Αμερική ευθύς μετά τον πόλεμο, υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και ακολούθως σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και κοινωνικές επιστήμες στο Columbia University.
Ο Dr. John P. Anton είναι Τακτικός Καθηγητής Φιλοσοφίας και Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νοτίου Φλώριδας (University of South Florida).
Μετά από τις σπουδές του στο Columbia University (B. A. 1949, M. A. 1950, Ph. D. 1954), με διδακτορική διατριβή πάνω στην οντολογία του Αριστοτέλη, δίδαξε Φιλοσοφία, Ιστορία των Ιδεών, Αισθητική και Ηθική στο University of Nebraska (1955-1958) και το Ohio Wesleyan University (1958-1962). Καθηγητής και Κοσμήτωρ της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών του State University of New York (1962-69), Καθηγητής και Διευθυντής της Φιλοσοφικής Σχολής του Emory University (1969-1982), οπότε μετακλήθηκε στην έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας και των Ελληνικών Σπουδών στο University of South Florida. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής και στα εξής πανεπιστήμια: University of New Mexico, Columbia University, Humboldt State University, Mills College.
Ο Καθηγητής Anton έχει λάβει μέρος σε πλείστα διεθνή συνέδρια φιλοσοφίας, φιλολογίας και νεοελληνικών και ιστορικών σπουδών. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών, της Εταιρείας της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, και της Διεθνούς Εταιρείας Νεοπλατωνικών Σπουδών. Έχει συγγράψει και εκδώσει περισσότερους από είκοσι τόμους και έχει δημοσιεύσει πάνω από εκατόν πενήντα άρθρα, δοκίμια και βιβλιοκρισίες. Μεταξύ των γνωστών συγγραμμάτων του είναι και τα εξής: Naturalism and Historical Understanding (1967), Δέκα Δοκίμια (1967), Philosophy and the Civilizing Arts (1975), Essays in Ancient Greek Philosophy, τόμοι 5, Critical Humanism (1981), Ιερός Πανικός: Η Αυτοβιογραφία της Εύας Σικελιανού (1992), The Poetry and Poetics of C. P. Cavafy (1995), Categories and Experience (1997). Επίσης μέλος της διευθύνσεως των επιστημονικών περιοδικών Philosophical Inquiry, Idealistic Studies, Southern Journal of Philosophy, Journal of the History of Philosophy, Arethusa, Revue de Philosophie Ancienne. Βιογραφικά άρθρα περιέχονται στα εξής: Who is Who in the World, Who is Who in America, Directory of American Scholars, Contemporary Authors, Leaders in American Education. Έχει χρηματίσει μέλος της διοικούσας επιτροπής των εταιρειών American Society for Aesthetics, Society for the History of Philosophy, Society for the Advancement of American Philosophy, επίσης Πρόεδρος της Society for Ancient Greek Philosophy, Πρόεδρος της Georgia Philosophical Society, και από το 1975 Πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της International Society for Neoplatonic Studies και Πρόεδρος της εταιρείας από το 1997.
Το 1985 το πανεπιστήμιο τον αναγνώρισε ως Distinguished Professor. Είναι Επίτιμο Μέλος της αδελφότητας αριστείας ΦΒΚ, Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1983), Επίτιμο Μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (1963), Επίτιμο Μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» (1993), Επίτιμος Πολίτης του Δήμου Σαμίων, Χρυσούν Μετάλλιον (1989), Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας (1993). Τον Ιούνιο του 1992 το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Ανακήρυξε Επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής.
