Γιώργος Σεφέρης (Συγγραφέας)

Ο Γιώργος Σεφέρης (πραγματικό όνομα Γιώργος Σεφεριάδης) γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου / 13 Μαρτίου του 1900 στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας και ήταν γιος του Στυλιανού και της Δέσπως Σεφεριάδη (το γένος Τενεκίδη). Ο Στυλιανός Σεφεριάδης υπήρξε διακεκριμένος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας (με πλουσιότατο επιστημονικό έργο) και διπλωμάτης. Την αγάπη του για τη λογοτεχνία θα την μεταδώσει και στα τρία του παιδιά, Γιώργο, Άγγελο και Ιωάννα (μετέπειτα σύζυγο του Κωνσταντίνου Τσάτσου), τα οποία και θα ασχοληθούν με αυτήν. Το 1914, με την αρχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια Σεφεριάδη μετακομίζει στην Αθήνα όπου ο Σεφέρης τελειώνει το Γυμνάσιο το 1917. Κατόπιν θα μεταβεί στο Παρίσι όπου και θα σπουδάσει Νομικά ως το 1924. Ήδη όμως από το 1918 θα εκδηλωθεί η αγάπη του για την ποίηση και θα αρχίσει να γράφει στίχους. Στα χρόνια των σπουδών του, όντας στο εξωτερικό, έχει την ευκαιρία να έρθει σε άμεση επαφή με τα λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής. Στο Παρίσι θα τον βρει και η μικρασιατική καταστροφή, η οποία θα τον επηρεάσει βαθύτατα και θα παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη του. Το 1926 ο Γιώργος Σεφέρης θα αρχίσει την διπλωματική του σταδιοδρομία, διοριζόμενος στο Υπουργείο Εξωτερικών ως ακόλουθος. Μέχρι το 1962 που συνταξιοδοτείται θα υπηρετήσει ως υποπρόξενος και πρόξενος στο Λονδίνο (1931-1934), στην Κορυτσά της Αλβανίας (1936-1938), ως σύμβουλος τύπου στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μετά την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα ακολουθήσει την ελληνική Κυβέρνηση στην Κρήτη, την Αίγυπτο, την Νότια Αφρική και την νότια Ιταλία, και μετά την απελευθέρωση στην Αθήνα όπου και μένει μέχρι το 1948. Κατόπιν διορίζεται σύμβουλος στις ελληνικές πρεσβείες στην Άγκυρα και το Λονδίνο, αργότερα πρέσβης στο Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία και το Ιράκ, και τελικά στο Λονδίνο (1957-1962). Αφότου αποσύρεται, αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο λογοτεχνικό του έργο, μέχρι το θάνατό του, το 1971, ο οποίος εν μέσω δικτατορίας και κατόπιν της Δήλωσής του το 1969, είχε τον χαρακτήρα εκδήλωσης εναντίον του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Το πρώτο έργο του Γιώργου Σεφέρη είναι η συλλογή Στροφή που δημοσιεύτηκε το 1931. Η συλλογή του αυτή δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις, καθώς έφερνε έναν αέρα ανανέωσης στην ελληνική ποίηση. Ακολούθησαν η Στέρνα (1932) και το Μυθιστόρημα (1935). Ένα χρόνο μετά γράφει την Γυμνοπαιδία, και το 1938 απαντώντας στο δοκίμιο του Κωνσταντίνου Τσάτσου δημοσιεύει το Διάλογος πάνω στην ποίηση. Το 1940 δημοσιεύονται το Τετράδιο Γυμνασμάτων 1928-1937, και το Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄ τα οποία περιέχουν σημαντικά ποιήματα, όπως τα ποιήματα "του κ. Στράτη θαλασσινού", και ο Βασιλιάς της Ασίνης καθώς επίσης και μία συλλογή των ως τότε δημοσιευμένων έργων του με τίτλο Ποιήματα. Το 1944 δημοσιεύεται το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄ το οποίο γράφτηκε στην Αίγυπτο και την Νότια Αφρική, όπου ο Σεφέρης ακολούθησε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄ ακολουθούν η τριμερής Κίχλη, (1947) που από πολλούς θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γιώργου Σεφέρη, και η συλλογή "..Κύπρον, ου μʼ εθέσπισεν" η οποία κυκλοφόρησε το 1955, εν μέσω του Κυπριακού Αγώνα, και αργότερα μετονομάστηκε σε Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄. Το 1950 δημοσιεύτηκε η συλλογή Ποιήματα 1924-1946, που είναι μια εμπλουτισμένη έκδοση της πρώτης συλλογής των έργων του (Ποιήματα Ι). Η τελευταία συλλογή που τύπωσε ο Γιώργος Σεφέρης όσο ζούσε και η οποία δημοσιεύτηκε 11 χρόνια μετά το Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄ είναι τα Τρία Κρυφά Ποιήματα (1966). Το κύκνειο άσμα του ποιητή είναι το Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄, το οποίο εκδόθηκε το 1976, με επιμέλεια του Γ.Π. Σαββίδη, ο οποίος έχει επιμεληθεί και τις περισσότερες εκδόσεις έργων του ποιητή. Εκτός από το ποιητικό έργο, ο Σεφέρης έχει κάνει αξιολογότατες μεταφράσεις, όπως την Έρημη Χώρα (1936) και το Φονικό στην Εκκλησιά (1963) του Τ.Σ. Έλλιοτ, το Άσμα Ασμάτων (1965), την Αποκάλυψη του Ιωάννη (1966), τις Αντιγραφές (1965, περιέχει έργα Ευρωπαίων και Αμερικανών ποιητών όπως Ezra Pound, Andre Gide, Eluard, Jouve), και τις Μεταγραφές (1980, περιέχει κεί
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιώργος Δ. Παναγιώτου (Επιμέλεια)

Ο Γιώργος Δ. Παναγιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ανώτατο στέλεχος μεγάλων εταιρειών πληροφορικής. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του, το ενδιαφέρον του και την αγάπη του κέρδισαν τόσο τα αρχαία ελληνικά κλασικά κείμενα, ιδιαίτερα τα έργα των τραγικών ποιητών, όσο και η σύγχρονη ελληνική και αμερικανική λογοτεχνία.

Έχει μεταφράσει στα αγγλικά, για τις μουσικές εκδόσεις Romanos-Schott, τα ποιήματα του Σολωμού, του Καβάφη, του Ρίτσου και τους βυζαντινούς ύμνους που έχει χρησιμοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στα κλασικά του έργα, καθώς και την «Ακολουθία εις Κεκοιμημένους» (Requiem). Έχει επίσης επιμεληθεί τις μεταφράσεις στα αγγλικά των κειμένων των τριών λυρικών τραγωδιών του Θεοδωράκη Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη, καθώς και των μελοποιημένων χορικών από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και τους Ιππείς του Αριστοφάνη.

Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δεν είμαστε κι εμείς Ρωμιοί; (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) και το 2009 δημοσιεύθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων η μελέτη του Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για το αρχαίο δράμα.

Γιώργος Δ. Παναγιώτου (Σημειώσεις)

Ο Γιώργος Δ. Παναγιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ανώτατο στέλεχος μεγάλων εταιρειών πληροφορικής. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του, το ενδιαφέρον του και την αγάπη του κέρδισαν τόσο τα αρχαία ελληνικά κλασικά κείμενα, ιδιαίτερα τα έργα των τραγικών ποιητών, όσο και η σύγχρονη ελληνική και αμερικανική λογοτεχνία.

Έχει μεταφράσει στα αγγλικά, για τις μουσικές εκδόσεις Romanos-Schott, τα ποιήματα του Σολωμού, του Καβάφη, του Ρίτσου και τους βυζαντινούς ύμνους που έχει χρησιμοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στα κλασικά του έργα, καθώς και την «Ακολουθία εις Κεκοιμημένους» (Requiem). Έχει επίσης επιμεληθεί τις μεταφράσεις στα αγγλικά των κειμένων των τριών λυρικών τραγωδιών του Θεοδωράκη Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη, καθώς και των μελοποιημένων χορικών από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και τους Ιππείς του Αριστοφάνη.

Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δεν είμαστε κι εμείς Ρωμιοί; (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) και το 2009 δημοσιεύθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων η μελέτη του Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για το αρχαίο δράμα.

Γιώργος Δ. Παναγιώτου (Εισαγωγή)

Ο Γιώργος Δ. Παναγιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ανώτατο στέλεχος μεγάλων εταιρειών πληροφορικής. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του, το ενδιαφέρον του και την αγάπη του κέρδισαν τόσο τα αρχαία ελληνικά κλασικά κείμενα, ιδιαίτερα τα έργα των τραγικών ποιητών, όσο και η σύγχρονη ελληνική και αμερικανική λογοτεχνία.

Έχει μεταφράσει στα αγγλικά, για τις μουσικές εκδόσεις Romanos-Schott, τα ποιήματα του Σολωμού, του Καβάφη, του Ρίτσου και τους βυζαντινούς ύμνους που έχει χρησιμοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στα κλασικά του έργα, καθώς και την «Ακολουθία εις Κεκοιμημένους» (Requiem). Έχει επίσης επιμεληθεί τις μεταφράσεις στα αγγλικά των κειμένων των τριών λυρικών τραγωδιών του Θεοδωράκη Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη, καθώς και των μελοποιημένων χορικών από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και τους Ιππείς του Αριστοφάνη.

Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δεν είμαστε κι εμείς Ρωμιοί; (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) και το 2009 δημοσιεύθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων η μελέτη του Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για το αρχαίο δράμα.