Επανεκδίδεται ένα πολύ ενδιαφέρον ποίημα του ΙΒ΄ αιώνος, γραμμένο από Έλληνα αξιωματούχο του Νορμανδού βασιλιά της Σικελίας Ρογήρου Β΄, ο οποίος είχε εξορισθεί, για άγνωστο λόγο, στην Μάλτα. Το ποίημα, εκτάσεως 4000 περίπου στίχων σε βυζαντινό δωδεκασύλλαβο, απευθύνεται στον ισχυρό άνδρα του νορμανδικού βασιλείου, Γεώργιο τον εξ Αντιοχείας, τον οποίο ο συγγραφέας παρακαλεί να μεσολαβήσει στον βασιλιά, για να τον απαλλάξει από τα δεινά της εξορίας. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε το όνομα του αξιωματούχου αυτού, ο οποίος ήταν, ωστόσο, άνθρωπος με παιδεία και πνευματικά ενδιαφέροντα, που γίνονται αντιληπτά από τον τρόπο που συνθέτει το κείμενό του. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι γνωρίζει λατινικά και έτσι έχει την δυνατότητα να αξιοποιεί εκτός από τους Έλληνες και πολλούς Ρωμαίους συγγραφείς κατά την σύνθεση του ποιήματός του. Πάντως ο βασικός ιδεολογικός προσανατολισμός και η όλη πνευματική συγκρότησή του μαρτυρούν την επίδραση της παιδείας και της λογοτεχνίας του Βυζαντίου, η οποία εξακολουθούσε να είναι έντονη στην Κάτω Ιταλία και την Σικελία την περίοδο αυτή. Το κείμενο συνοδεύεται από νεοελληνική μετάφραση και σχόλια. Στην εισαγωγή συζητούνται τα θέματα που αφορούν στα ιστορικά συμφραζόμενα, στην γλώσσα και το μέτρο του ποιήματος, και παρουσιάζονται τα βασικά προβλήματα της έκδοσης.