Απέναντι σε μια προσωπικότητα που αποτελεί την πιο παρεξηγημένη γυναικεία μορφή του Τρωικού κύκλου, σε μια αντιηρωική μορφή γεμάτη πάθη, λάθη και ελαττώματα, ο Ευριπίδης στέκεται προβληματισμένος και σώζει την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή την ηρωίδα του από την καταδίκη.
Θύτης και θύμα των συγκυριών η Ελένη, το εύκολο ανάθεμα των γυναικών της πατρίδας της και η ενσάρκωση της ομορφιάς και της απάτης μαζί αποτελεί τον αντίποδα της Ιφιγένειας. Παρθένα η Ιφιγένεια - μοιχός η Ελένη, θύμα η Ιφιγένεια - θύτης η Ελένη, ενσάρκωση του αγνού και του ωραίου η Ιφιγένεια - ενσάρκωση του πόθου και του πάθους η Ελένη. Και οι δυο μαζί στη δίνη ενός πολέμου που σημάδεψε την Ελλάδα και τον σημάδεψαν με την παρουσία - απουσία τους.
Ενώ οι Αχαιοί επιστρέφουν στην Τροία, ο Μενέλαος ξεπέφτει θαλασσοδαρμένος στην Αίγυπτο για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί έχει βρει καταφύγιο, βοηθημένη από την Ήρα, η Ελένη προστατευόμενη του ντόπιου βασιλιά. Όταν αυτός πεθαίνει ο γιος του Θεοκλύμενος τη ζητά για γυναίκα του, αυτή αρνείται ενώ εκείνη την ώρα φτάνει τυχαία στο παλάτι ο Μενέλαος. Ακολουθεί μια κορυφαία στιγμή αναγνώρισης και οι δυο τους βοηθούμενοι από τον `από μηχανής Θεό` γλιτώνουν την τελευταία στιγμή για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Ο Ευριπίδης μέσα από τις παραπάνω τραγωδίες επιβεβαιώνει το θαυμασμό και την εκτίμησή του στη Γυναίκα - άνθρωπο - μάνα - σύζυγο και εκφράζει πανηγυρικά την απέχθεια και τον αποτροπιασμό του για τον πόλεμο.
Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του.
Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε.
Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάσος Λέρτας γεννήθηκε στο Σμόκοβο Καρδίτσας το 1939. Είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών καθώς και της Δραματικής Σχολής Θεάτρου και Κινηματογράφου. Παρακολούθησε σεμινάρια Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων.
Διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος, Πρόεδρος Εργαζομένων Φοιτητών-Σπουδαστών, αντεπιστέλλον μέλος της ΕΦΕΕ, Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Δραματικών Σχολών, Αντιπρόεδρος στην Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων, Αντιπρόεδρος και Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας καθώς και Ειδικός Σύμβουλος Υπουργών Παιδείας.
Ως σκηνοθέτης και ηθοποιός συνεργάστηκε με βασικούς θιάσους του ελεύθερου Θεάτρου και με Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Το ίδιο στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Συνδημιουργός, με το σκηνοθέτη Νίκο Τζίμα, της ταινίας "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" και δημιουργός της ταινίας "Ντοκουμέντο - Η μάχη της Αθήνας", που πήρε το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών από 106 χώρες, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, το 1983. Σκηνοθέτησε και άλλες ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους (Καβάφης, Κρυστάλλης, Κύριλλος και Μεθόδιος κ.λπ.)
Έγραψε σενάρια για τον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση και δημοσίευσε σειρά άρθρων σε Αθηναϊκές εφημερίδες, έκανε τηλεοπτικές παρουσιάσεις πάνω σε θέματα Παιδείας επί σειρά ετών και έδωσε διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε Πανεπιστήμια και Πολιτιστικούς Φορείς. Μετέφρασε κλασσικούς δραματουργούς.
