Γιατί με βασανίζεις; Δεν λέω, ήρθα στη ζωή, πάει καλά. Όμως γιατί θα πρέπει να με δέρνουν οι φουρτούνες της ζωής; [...] Γεννιόμαστε, σκορπίζουμε, τελειώνουμε: νυστάζουμε, κοιμόμαστε, αγρυπνάμε, πορευόμαστε, αρρψσταίνουμε, γινόμαστε καλά... και πάλι απολαύσεις, πάλι πόνοι. Τρέχουμε πίσω απ` τον ήλιο, πίσω απο της γης τα πράγματα. Ύστερα πεθαίνουμε, σαπίζει η σάρκα. Όλα αυτά δεν ανήκουν και στα ζώα; Άσχημα ακούγονται τα ζώα, μα δεν φταίνε, Είναι τουλάχιστον αθώα. Εγώ, τι παραπάνω; Τίποτα ή Θεός.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ (329-390)

μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας