Mancur Olson (Συγγραφέας)

O M. Olson γεννήθηκε το 1932 στο Buxton της Βόρειας Ντακότας. Πέθανε ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 1998. Σπούδασε στο North Dakota State University και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Οξφόρδη. Το 1963 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Harvard. Η διδακτορική του διατριβή, με τίτλο The Logic of Collective Action, δημοσιεύτηκε το 1965 και αποτέλεσε τη βάση εκτεταμένων ερευνών στα πεδία της οικονομικής και πολιτικής θεωρίας για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Οι βασικές ιδέες που ανέπτυξε ο Olson στη διδακτορική του εργασία υπήρξαν η πρώτη ύλη με την οποία, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, προχώρησε στην έρευνα των αιτιών της διαφορετικής ανάπτυξης μεγάλων καπιταλιστικών κρατών, όπως των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, κ.ά. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών κατέθεσε στη δεύτερη μεγάλη του μονογραφία The Rise and Decline of Nations (1982). Μετά την κατάρρευση των ευρωπαϊκών κομμουνιστικών καθεστώτων, ο M. Olson ίδρυσε το Center on Institutional Reform and the Informal Sector (IRIS), με παραρτήματα σε 45 χώρες του πρώην κομμουνιστικού στρατοπέδου αλλά και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Το ενδιαφέρον του M. Olson σε όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του αφορούσε περισσότερο στις θεσμικές προϋποθέσεις της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης χωρών διαφορετικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Ανήκε σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις ερευνητών οι οποίοι, από την αρχή, στηρίχτηκαν σε συγκεκριμένες ιδέες την ισχύ και αντοχή των οποίων ήλεγξαν σε πλήθος περιπτώσεων και σε έναν μεγάλο αριθμό χωρών. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι αρχικές ιδέες του Olson βοήθησαν στη συναγωγή συμπερασμάτων που έτυχαν ευρείας αποδοχής, γεγονός που αποδεικνύουν οι συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις τις οποίες και επηρέασαν. Χωρίς υπερβολή, η θεωρία την οποία ο Μ. Οlson διαμόρφωσε αποτελεί ένα νέο παράδειγμα, με όλη τη σημασία της λέξης, στην πολιτική επιστήμη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Τίνα Πλυτά (Μεταφραστής)

Ηλίας Α. Κατσούλης (Επιμέλεια)

Ηλίας Κατσούλης: 1939-2008. Γενέθλιος τόπος: ένα ωραίο παραλιακό χωριό της Κορινθίας (Λουτρό). Μπορεί και Σμύρνη, Πόλη, Αλεξάνδρεια, Οδησσός -σε προηγούμενες ζωές- αλλιώς δεν εξηγείται η λατρεία που τους έχει. Έτος γεννήσεως: δε συνηθίζεται τελευταία στα βιογραφικά, αλλά εύκολα υπολογίζει κανείς από τα συμφραζόμενα. Σπουδές: Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σταδιοδρομία: τυχερός που υπηρέτησε δύο αγάπες: το σχολείο ως καθηγητής από το 1967-2001 και το τραγούδι ως στιχουργός από το 1984. Στο χώρο αυτό βρέθηκε συμπτωματικά και χωρίς να το καταλάβει μετράει περισσότερα από 350 τραγούδια, στη δισκογραφία, αλλά και χωρίς τη γνωριμία του με τον Παντελή Θαλασσινό, κανείς δε θα του ζητούσε τώρα βιογραφικό. Αγάπες: τα βιβλία, η μουσική, το ποδόσφαιρο (ΑΕΚ και όλες οι «προσφυγικές» ομάδες), οι φίλοι (πολλοί και εκλεκτοί) και -δυστυχώς- το τσιγάρο (πλήρης εξάρτηση). Κατόρθωμα: με τόσες απασχολήσεις, η δημιουργία οικογένειας, δύο παιδιά (το σημαντικότερο έργο του, αν και αυτό ανήκει στην υπομονή και τη μεγαλοψυχία της γυναίκας του).

Ηλίας Α. Κατσούλης (Υπεύθυνος Σειράς)

Ηλίας Κατσούλης: 1939-2008. Γενέθλιος τόπος: ένα ωραίο παραλιακό χωριό της Κορινθίας (Λουτρό). Μπορεί και Σμύρνη, Πόλη, Αλεξάνδρεια, Οδησσός -σε προηγούμενες ζωές- αλλιώς δεν εξηγείται η λατρεία που τους έχει. Έτος γεννήσεως: δε συνηθίζεται τελευταία στα βιογραφικά, αλλά εύκολα υπολογίζει κανείς από τα συμφραζόμενα. Σπουδές: Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σταδιοδρομία: τυχερός που υπηρέτησε δύο αγάπες: το σχολείο ως καθηγητής από το 1967-2001 και το τραγούδι ως στιχουργός από το 1984. Στο χώρο αυτό βρέθηκε συμπτωματικά και χωρίς να το καταλάβει μετράει περισσότερα από 350 τραγούδια, στη δισκογραφία, αλλά και χωρίς τη γνωριμία του με τον Παντελή Θαλασσινό, κανείς δε θα του ζητούσε τώρα βιογραφικό. Αγάπες: τα βιβλία, η μουσική, το ποδόσφαιρο (ΑΕΚ και όλες οι «προσφυγικές» ομάδες), οι φίλοι (πολλοί και εκλεκτοί) και -δυστυχώς- το τσιγάρο (πλήρης εξάρτηση). Κατόρθωμα: με τόσες απασχολήσεις, η δημιουργία οικογένειας, δύο παιδιά (το σημαντικότερο έργο του, αν και αυτό ανήκει στην υπομονή και τη μεγαλοψυχία της γυναίκας του).