Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ είναι λιγώτερο μια ωρισμένη γνώση και περισσότερο μια ιδιάζουσα στάση της συνείδησης του ανθρώπου. Είναι η φιλοσοφική στάση. Δεν φιλοσοφώ όταν μιλώ περί της φιλοσοφίας, αλλά όταν βιοτεύω φιλοσοφικά. Και τούτο σημαίνει πως διάγω τον βίο μου απορών φιλοσοφικά. Απορώ όταν δεν έχω πόρο, δεν έχω πέρασμα, διέξοδο.
Το κάθε πράγμα και η οποιαδήποτε κατάσταση οδηγεί στην α-πορία, όταν πορευώμαστε φιλοσοφικά. Ένα βήμα αν κάνωμε πίσω, και βγούμε από το πλέγμα της καθημερινής προφάνειας, θα κατακαλύψη τον κόσμο και τα ενεργήματά μας μια αχλύ πυκνής αδιαφάνειας. Και α-πορούμε. Μπορεί το ένα περιστατικό να βρίσκη τον επαρκή λόγο του στο άλλο· το ύστερο βρίσκει τον λόγο του στο πρότερο· το σύνθετο βρίσκει τον λόγο του στα στοιχεία του· και τα στοιχεία στις μεταστοιχειώσεις των. Ποιος όμως είναι ο απώτατος λόγος; Και άμα δεν γνωρίζωμε τον απώτατο λόγο, είναι ψευδής και ο εγγύτατος λόγος. Και έτσι βλέπομε τα εγγύτατα να αποσπώνται από την κοινή προφάνειά τους και να καθίστανται απώτατα και αδιαφανή.
Ο φιλοσοφικός στοχασμός αυτό επιδιώκει: να καταστήση τον κόσμο διαφανή· να άρη το πυκνό και το συμπαγές της εμπειρικής συστάσεώς του. [...]