Με το νέο του έργο ο καθηγητής Απόστολος Γεωργιάδης επιχείρησε να γράψει το σύγγραμμα που θα ήθελε να είχε διαβάσει όταν ήταν νέος και άρχιζε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας.
Πρόκειται για βιβλίο που επιδιώκει σκοπούς διαφορετικούς από τις γνωστές «Εισαγωγές στο Δίκαιο», οι οποίες αποβλέπουν κυρίως στην εξοικείωση των μη νομικών με τις βασικές έννοιες του δικαίου και των διάφορων κλάδων του. Εν μέρει διαφορετικός είναι ο προσανατολισμός του σε σχέση και με τη «Νομική Μεθοδολογία» ή «Μεθοδολογία του Δικαίου», που ως κύριο αντικείμενο έχει τις μεθόδους της νομικής σκέψης κατά τη διαδικασία της ερμηνείας και εφαρμογής των κανόνων δικαίου στη πράξη.
Με το νέο του έργο ο Απόστολος Γεωργιάδης φιλοδοξεί να δώσει στον φοιτητή της Νομικής, αλλά και στον ώριμο νομικό, ερεθίσματα για σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από βασικά θέματα του Δικαίου και της επιστήμης του, όπως είναι: η φύση και η ουσία των κανόνων δικαίου καθώς και η κοινωνική και η οικονομική σημασία τους· το ερώτημα από πού πηγάζει η δεσμευτικότητα, αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «ισχύ», των κανόνων δικαίου· η σχέση του εκάστοτε ισχύοντος δικαίου με το «ιδεώδες» δίκαιο που αντλείται ή, σωστότερα, ταυτίζεται με την ιδέα της Δικαιοσύνης· το γνωστό πρόβλημα αν η ενασχόληση με το δίκαιο και τους κανόνες του αποτελεί πράγματι επιστήμη ή αποτελεί απλώς τεχνική ή επιτηδειότητα, όπως η διαδικασία για την παραγωγή κάποιου αποτελέσματος· η σχέση της Νομικής, αν τελικά δεχτούμε ότι πρόκειται για επιστήμη, με άλλες επιστήμες καθώς και με την Πολιτική· οι διαφορές του υπέρτατου νόμου του Κράτους, του Συντάγματος, από τον απλό νόμο και τα όρια μεταξύ της νομοθετικής και της δικαστικής λειτουργίας· και, τέλος, η διανοητική διαδικασία την οποία ακολουθεί (ή πρέπει να ακολουθεί) ο δικαστής κατά την ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων δικαίου στις κρινόμενες από αυτόν υποθέσεις.