Ο Στωικισμός υπήρξε το φιλοσοφικό εκείνο ρεύμα, το οποίο κατ' εξοχήν εκφράζει την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο, έως και το τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνος. Καθώς η πόλη - κράτος έχανε την πολιτική της ισχύ, η σημασία της ένταξης του πολίτη στους θεσμούς της εξασθενούσε. Στις ελληνιστικές μεγαλουπόλεις άλλωστε, κυβερνούσαν οι μακεδονικές βασιλικές δυναστείες, οι οποίες κατόπιν αντικαταστάθηκαν από τους Ρωμαίους. Ο άνθρωπος της εποχής αυτής αισθανόταν μόνος απέναντι σε εξελίξεις τις οποίες αδυνατούσε να επηρεάσει. Ως εκ τούτου, τα φιλοσοφικά συστήματα έστρεψαν την προσοχή προς τον έσω άνθρωπο, ο οποίος όφειλε να αναζητήσει την ευδαιμονία ανεξαρτήτως των εξωτερικών συνθηκών και με τα δικά του μέσα. Αυτό επιδίωκαν τόσο ο Στωικισμός όσο και ο Επικουρισμός.