Ο αγώνας να βελτιωθούμε ή να προοδεύσουμε μας συγχέει ακόμη περισσότερο. Οι εξωτερικές εμφανίσεις μπορεί να μας οδηγήσουν να πιστεύουμε ότι έχουμε φθάσει σε μια κατάσταση σταθερότητας, ότι γίνονται αλλαγές, ότι προοδεύουμε και ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι της χάρης. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Έχουμε απλώς αλλάξει τη θέση των επίπλων. Όλη αυτή η δραστηριότητα γίνεται στο νου, είναι ένα αποκύημα της φαντασίας.

Το πράγμα είναι πολύ πιο απλό. Γιατί το κάνεις τόσο περίπλοκο; Αυτό που ουσιαστικά είσαι, είναι πάντα εδώ, είναι πάντα πλήρες. Δε χρειάζεται εξάγνιση. Ποτέ δεν αλλάζει. Για τον Εαυτό δεν υπάρχει σκοτάδι. Δεν μπορείς ν ανακαλύψεις την αλήθεια ή να γίνεις η αλήθεια γιατί είσαι αυτή. Δε χρειάζεται να κάνεις κάτι για να τη φέρεις πιο κοντά, δε χρειάζεται να μάθεις τίποτε. Δες μόνο ότι προσπαθείς συνέχεια ν΄ αποφύγεις αυτό που είσαι. Σταμάτα να χάνεις χρόνο και ενέργεια προβάλλοντας συνεχώς κάτι. Ζήσε αυτό το σταμάτημα, όχι νωθρά και παθητικά· ζήσε την εγρήγορση, που τη βρίσκεις όταν πάψεις ν αναμένεις και να προσδοκάς. Αυτή, επίσης, είναι η sadhana σου.

Δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της πραγματικότητας. Είναι ητελειότητα αυτή καθαυτήν. Πώς θα μπορούσες να πας πιο κοντά της; Δεν υπάρχουν μέσα, με τα οποία μπορείς να την προσεγγίσεις.