Για κάθε γόπα στο τασάκι, κάθε τσίχλα κολλημένη στις πλάκες του δρόμου, κάθε άδειο ποτήρι στο μπαρ, κάθε πεταμένο κάτω εισιτήριο του μετρό, υπάρχει μια ιστορία που περιμένει κάποιον να τη διηγηθεί. Κάποιον που μπορεί για λίγο, έστω παρενθετικά, να δει το δέντρο, όχι το δάσος! Άλλωστε για το δάσος βαρεθήκαμε ν’ ακούμε...

…Εννιά διηγήματα που μοιάζουν με ταινίες μικρού μήκους σε ύφος νουάρ. Δεν υπάρχουν εδώ στοιχεία ρομαντικής διήγησης ή ξέγνοιαστων εφηβικών αναμνήσεων. Υπάρχουν καθημερινοί, αλλά και τόσο ξεχωριστοί χαρακτήρες του σήμερα? άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας περιχαρακωμένοι, αόρατοι. Άνθρωποι που ζουν εκρηκτικές ζωές, σε ακραίες συνθήκες «κρας τεστ», φροντίζοντας να μην τους βλέπουμε.

Ο συγγραφέας αποτυπώνει με οδυνηρή διεισδυτικότητα, κυνικό ρεαλισμό αλλά και απροσδόκητο χιούμορ τις συνέπειες της γενικευμένης κρίσης. Δεν στέκεται στις ξύλινες πολιτικές ανακοινώσεις ούτε στις στερεότυπες δημοσιογραφικές αναφορές. Εστιάζει στον σκοτεινό υποθάλαμο του εγκεφάλου, στους καμένους καναπέδες των ξεπεσμένων μπαρ της αθηναϊκής περιφέρειας, εκεί όπου φωλιάζουν οι πιο προσωπικές και απόρρητες ανθρώπινες σκέψεις κι επιθυμίες.