Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι να παρουσιάσει τη στάση καί διδασκαλία του Αγίου αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Πόποβιτς περί της άρρηκτης σχέσεως μεταξύ δόγματος καί πνευματικότητας στην ορθόδοξη θεολογία καί άσκηση. Ο Αββάς Ιουστίνος, ως ένας από τους μεγαλύτερους καί πιο καρποφόρους ορθόδοξους θεολόγους του 20ου αιώνα, τόσο με τα συγγράμματά του, όσο καί με την προσωπική ζωή του καί αφοσίωση, ολοένα μαρτυρούσε ότι δεν υφίσταται αληθινή πνευματική ζωή με άλλο σκοπό εκτός της βαθύτατης πεποίθησης καί πίστεως στα αιώνια θεία δόγματα καί, συνεπώς, πώς ή τυφλή τήρηση των δογμάτων, χωρίς άσκηση, πνευματική καί λειτουργική ζωή, αναμφισβήτητα είναι άκαρπη, άστοχη καί μη σωτήρια. Η εργασία αυτή, επίσης, σκοπεύει να υπομνήσει, μέσα από τον στοχασμό καί την εμβάθυνση του Αββά Ιουστίνου, την άκρως σημαντική οντολογική αξία των ορθόδοξων δογμάτων για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, καθώς καί τη μέγιστη σπουδαιότητα της πνευματικής, ασκητικής ζωής για την ορθή καί βιωματική γνώση των αιώνιων καί σωτήριων αληθειών - δογμάτων. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]