Ο Οδηγός του προϊστορικού λιμναίου οικισμού στο Δισπηλιό της Καστοριάς δεν είναι ένα
άθροισμα σχολαστικών αναλύσεων και περιγραφών. Από την πένα του δημιουργού του, καθηγητή Γ. Χ. Χουρμουζιάδη, αναδύεται ένας χαμηλόφωνος σύντροφος που συνοδεύει τον επισκέπτη του
αρχαιολογικού χώρου, προσπαθώντας ταυτόχρονα να του μιλήσει για την ιστορία της ανασκαφής, για τους σκοπούς της, για τα ευρήματά της. Ένας οδηγός που συνοδεύει τον επισκέπτη όχι σαν ένας σχολαστικός δάσκαλος ούτε σαν ένας καταρτισμένος ξεναγός αλλά σαν ένας καλός φίλος που είχε την τύχη να δουλέψει σ΄ αυτό το χώρο, να κουραστεί και να ονειρευτεί μέσα στα ανασκαφικά σκάμματα παρέα με τα κατάλοιπα μιας άλλης ζωής, τόσο παλιάς που χάνεται στην ομίχλη του χρόνου.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να πεθάνω στην Κεντρική Ασία, ακριβώς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Άρχισα να γράφω από οκτώ χρονώ. Στην αρχή έγραφα κρυφά, προσευχές και βωμολοχίες. Ύστερα εκθέσεις ιδεών, ποιήματα. Αποπειράθηκα να γράψω κι ένα μυθιστόρημα: "Το κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά". Από τότε δε σταμάτησα να γράφω παντού και τα πάντα. Διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, σενάρια, αρχαιολογικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, διαλέξεις, δοκίμια, ευθυμογραφήματα, συστατικές επιστολές, εγκυκλοπαιδικά λήμματα, ανακοινώσεις για επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές προκηρύξεις και πολιτικά άρθρα, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για λαϊκά τραγούδια, χαιρετισμούς για πολιτικές συγκεντρώσεις, ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει, όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν. Έγραψα εισηγητικές εκθέσεις για διδακτορικές διατριβές και εκλογές καθηγητών, κείμενα διαφημίσεων, "αγορεύσεις" για τη βουλή, κατ΄ αρχήν και κατ΄ άρθρον. Έγραψα και δυο επικήδειους, έναν για τον Κίτσο Μακρή και έναν για τον Μανόλη Ανδρόνικο! Και σε έναν τοίχο, όταν ήμουνα πρόσκοπος, έγραψα με μεγάλα κόκκινα γράμματα "Σ΄ αγαπώ".
Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα! Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω το Δρόμο του Μεταξιού!
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
