Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607057860
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το τραγούδι του Μίκη «Διότι δεν συνεμορφόθην προς τας υποδείξεις» γράφτηκε κατά τη διάρκεια της χουντικής δικτατορίας και έγινε τόσο δημοφιλές, γιατί άγγιξε βαθύτατα τα εκατομμύρια των Ελλήνων που καταδιώκονταν από το 1945 μέχρι το 1974, επειδή πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση του 1941-44, κι επειδή ονειρεύτηκαν μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική, προοδευτική και ένα καλύτερο και δίκαιο κόσμο. Και πριν όμως από την Εθνική Αντίσταση και μετά από αυτήν, αντιμετώπισα φοβερά προβλήματα με όλων των ειδών τις εξουσίες που μου ζητούσαν πλήρη υποταγή. Δεν υπέκυπτα όμως γιατί δεν ήμουν μόνος, ήμουν στα μικρά μου χρόνια μαζί με τους πρωτοπόρους Δημοκράτες, αργότερα με τους σοσιαλιστές, και από το 1941 και μετά με την ένδοξη Εαμική Αριστερά. Κι όσα περιγράφω στο βιβλίο αυτό δεν είναι ατομικά περιστατικά. Όσα έχω υποστεί για την ιδεολογία μου, για την ανεξαρτησία της γνώμης μου, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα έχουν υποστεί, και σε εντονότερο μάλιστα βαθμό, χιλιάδες συναγωνιστές μου. Η εξιστόρησή τους σ’ αυτό το βιβλίο δεν είναι μια ανάγκη ατομική, αλλά μια συμβολή για μια καλύτερη πορεία μας στο μέλλον, με μεγαλύτερη επιμονή στη συμμόρφωσή μας προς «τας υποδείξεις», όχι μόνο των εντός της χώρας εξουσιών, αλλά και των «πλανηταρχών» που επιδιώκουν να υποτάξουν με το φοβερό τους οπλοστάσιο όλους τους Λαούς και μάλιστα γι’ απεριόριστο χρονικό διάστημα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Ευάγγελος Μαχαίρας, γεννήθηκε στα Αγιωργήτικα Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε το πτυχίο του το 1941 και τελείωσε την άσκησή του το 1943, αλλά το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ και συνεπώς άρχισε τη δικηγορία το 1945, μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η μεταβαρκιζιανή τρομοκρατία τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει το γραφείο του και να καταφύγει στην Αθήνα, όπου συνελήφθη κατά τα τέλη του 1947 και εκτοπίστηκε στην Ικαρία. Τον Ιανουάριο του 1949 μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο και από εκεί στο Στρατοδικείο της Τρίπολης με σκοπό την εξόντωσή του, η οποία αποφεύχθηκε ύστερα από διεθνή κινητοποίηση και κατά τα τέλη του 1949 διακόπηκε προσωρινά η προφυλάκισή του.
Το 1950 -αν και υπόδικος- έκανε από τις στήλες της εφημερίδας "ΜΑΧΗ" την δημοσιογραφική εκστρατεία κατά της Μακρονήσου, η οποία είχε διεθνή απήχηση και υποχρέωσε την Κυβέρνηση να καταργήσει το στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων της Μακρονήσου.
Το 1952 μετατέθηκε στο Δικηγορικό Σύλλογο του Πειραιά και το 1956 στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας. Από τότε ασχολήθηκε με τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και των δικηγόρων ως Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος της "Νέας Κίνησης των Δικηγόρων" (1956-1980), αντιπρόεδρος του Δ.Σ.Α. (1975-1980) και πρέοδρός του (1981-1984). Από το 1987 είναι επίτιμος Πρόεδρος του Δ.Σ.Α.
Παραλλήλως ασχολήθηκε με πολλά προβλήματα του δημόσιου βίου (διεύρυνση της δημοκρατίας 1-1-4, αντιδικτατορικό αγώνα, απλή αναλογική, αγώνας για την Ειρήνη, την παιδεία, την υγεία κ.λπ.).
Το 1989 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη και το 1990 Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Από το 1994 είναι επίτιμος πρόεδρός του.
Ως έφεδρος αξιωματικός πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 και τραυματίστηκε κοντά στο Τεπελένι. Πήρε επίσης μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 ως Διοικητής μονάδων του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου και έγραψε τραγούδια της Αντίστασης ("Η μάνα του αντάρτη", "Μέσ΄ τα κατάμαυρα ντυμένη" και το "Νέο αρματολίκι") που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα. Έγραψε το χρονικό της Αντίστασης με τίτλο "50 χρόνια μετά" και ένα πολύτιμο βιβλίο για την "Τέχνη της Αντίστασης", που είναι και το μοναδικό για την πνευματική μας αντίσταση.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
