Το Διεθνές Αστικό Δικονομικό Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δικονομικό Δίκαιο βρίσκονται σε μία διαρκή νομοθετική και επιστημονική κίνηση και μάλιστα σε μία κίνηση με υψηλές ταχύτητες αλλαγών, τροποποιήσεων και μεταρρυθμίσεων. Ιδίως το Ευρωπαϊκό Δικονομικό Δίκαιο τρέχει και εξελίσσεται με ρυθμό ταχύτατο. Οι δικονομικής φύσεως Κανονισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον, ενώ αντιστοίχως και η νομολογία του Δ.Ε.Ε., καθώς και των Εθνικών Δικαστηρίων ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των νομικών διατάξεων των Κανονισμών αυξάνει κατά γεωμετρική πρόοδο. Η αυτόνομη ερμηνεία που έχει υιοθετήσει το Δ.Ε.Ε. όσον αφορά και την ερμηνεία των Κανονισμών οδηγεί μάλιστα και σε λύσεις που διαφοροποιούνται από τις λύσεις των Εθνικών Δικαστηρίων επί των αντιστοίχων ζητημάτων που ανακύπτουν από την εφαρμογή των κανόνων του Εθνικού Δικονομικού Δικαίου των κατ’ ιδίαν Κρατών-Μελών της Ε.Ε. Η νομολογία του Δ.Ε.Ε. αφορά μάλιστα και κατ’ εξοχήν παραδοσιακά δικονομικά ζητήματα, όπως λ.χ. τη Διεθνή Δικαιοδοσία, τη Δωσιδικία της Συμβάσεως, τη Δωσιδικία του Αδικήματος, τη Δωσιδικία της Ομοδικίας (Προσωπικής Ταυτότητος του Δικαίου), την έννοια των Αποκλειστικών Δωσιδικιών, την εμβέλεια των Δικονομικών Συμφωνιών Παρεκτάσεως, καθώς και την Αναγνώριση και Εκτέλεση των Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων. Από πλευράς δικονομικού ενδιαφέροντος ιδιαίτερη σημασία έχει πλέον και ο Κανονισμός 1215/2012, ο οποίος θα αρχίσει να ισχύει από τον Ιανουάριο 2015.

Οι λόγοι αυτοί κατέστησαν εκ των πραγμάτων αναγκαία τη δεύτερη έκδοση αυτού του συγγράμματος.