Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602040300
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Από τα τέλη κιόλας του 17ου αιώνα διαπιστώνεται βαθμιαία διαμόρφωση καί ανάπτυξη ενός διακοσμητικού ζωγραφικού συστήματος με έντονα μπαρόκ μετααναγεννησιακά χαρακτηριστικά πού αλλοιώνουν τίς μορφές, τα μοτίβα, τη σύνθεση καί το γενικότερο χαρακτήρα της κλασικής τουρκοισλαμικής παράδοσης. Από τα μέσα του 18ου αιώνα στο διακοσμητικό αυτό σύστημα κυριαρχούν τα μοτίβα ροκοκό, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερο πλούτο στο είδος διακόσμησης πού είναι σήμερα γνωστό ως τουρκομπαρόκ καί το συναντάμε σε κοσμικά καί θρησκευτικά κτίρια πού ανήκαν όχι μόνο στο κυρίαρχο τουρκικό στοιχείο, αλλά καί στίς υποτελείς εθνότητες, όπως ήταν οι Έλληνες, οι Εβραίοι, οι Βούλγαροι κλπ. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στίς ελληνορθόδοξες εκκλησίες ή διακοσμητική αυτή ζωγραφική χρησιμοποιήθηκε κατά κανόνα για την πλαισίωση της εικονογράφησης πού ακολουθούσε, σε γενικές γραμμές, βυζαντινά πρότυπα. Οι ντόπιοι ορθόδοξοι τεχνίτες θα αφομοιώσουν το νέο τουρκομπαρόκ σύστημα καί θα δώσουν μια νέα διάσταση σ` αυτή τη ζωγραφική, χάρη στη μαθητεία τους στη βυζαντινή τέχνη. Αργότερα, νεότερα ρεύματα της δυτικής τέχνης, όπως ό νεοκλασικισμός καί το νεομπαρόκ, υιοθετούνται καί εν μέρει αφομοιώνονται από τη διακοσμητική ζωγραφική στην Οθωμανική Αυτοκρατορία καί στα νεαρά κράτη πού αναδύονται κατά το 19ο αιώνα στη Βαλκανική χερσόνησο. Το βιβλίο του Μίλτου Γαρίδη παρακολουθεί την εξέλιξη αυτών των μεταμορφώσεων της ζωγραφικής πού διακόσμησε κτίρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1700 ως το 1900 καί των περιοχών πού αποσχίστηκαν από αυτήν κατά το 19ο αιώνα. Το ποικίλο υλικό πού περιγράφεται καί παρουσιάζεται στην πλούσια εικονογράφηση προέρχεται από τη Μικρά Ασία καί τη Βαλκανική χερσόνησο καί από κτίρια πού ανήκουν σε όλες τίς κατηγορίες. Η εξέλιξη των καλλιτεχνικών φαινομένων γίνεται πάντοτε σε συνάρτηση με τίς ιστορικές εξελίξεις στην κοινωνία στην οποία ή τέχνη αυτή αποτεινόταν, γεγονός πού δίνει στο βιβλίο ένα χαρακτήρα πολυδιάστατο καί άκρως ενδιαφέροντα.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ο Μίλτος Γαρίδης, γιος του δικηγόρου Κωνσταντίνου Γαρίδη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Μετά την αποφοίτησή του από το Πειραματικό Σχολείο Αθηνών, ασχολήθηκε με τη γλυπτική στο εργαστήρι του γλύπτη Απάρτη, του οποίου υπήρξε μαθητής.
Το 1948, επί εμφυλίου πολέμου, συνελήφθη και έμεινε εξόριστος και φυλακισμένος οκτώ χρόνια σε διάφορους τόπους εξορίας και φυλακές (Μακρόνησος, Γιούρα, Καμμένα Βούρλα, Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Κρήτη, Αίγινα κ.α.). Οι κακουχίες και τα δεινά της φυλακής δεν τον πτόησαν και συνέχισε όσο του επέτρεπαν οι συνθήκες, να ασκεί την τέχνη του -κυρίως να δημιουργεί προτομές των συγκρατουμένων του. Συγχρόνως, μελετούσε ξένες γλώσσες. Εκτός από τα γαλλικά και τα αγγλικά που κατείχε, έμαθε ρώσικα, ιταλικά, ισπανικά και λίγα κινέζικα. Έτσι, είχε αργότερα τη δυνατότητα να κάνει μεταφράσεις στην ελληνική γλώσσα από τα γαλλικά, τα αγγλικά και τα ρώσικα. Επιπλέον, μεταξύ του 1957 και του 1962 έγραψε περίπου 180 άρθρα ως κριτικός τέχνης στην εφημερίδα "Αυγή".
Το 1958 έφυγε για το Παρίσι, όπου αργότερα παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Στο Παρίσι εγγράφηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνέχισε να ασχολείται με τη γλυπτική ως μαθητής του Georges Saupique και του Rene Collamarini. Επίσης, σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στη Σορβόννη όπου, μεταξύ άλλων, είχε καθηγητή τον Andre Grabar. Το 1966 έγινε κάτοχος του Doctorat de 3e Cycle με τη διατριβή του, "Η δευτέρα παρουσία ή η μέλλουσα κρίση στη μεταβυζαντινή τέχνη". Σε αυτό το διάστημα έγινε μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Γαλλίας (CNRS), όπου εργάστηκε ως ερευνητής μέχρι το 1979. Τα χρόνια εκείνα ταξίδεψε πολλές φορές στα Βαλκάνια, στην Πολωνία και στη Ρωσία, για να εξετάσει επί τόπου τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία που τον ενδιέφεραν, ενώ ταυτόχρονα μελέτησε κι άλλες ξένες γλώσσες, απαραίτητες για την έρευνά του (τουρκικά, βουλγάρικα, ρουμάνικα και λίγα σερβοκροατικά). Το 1981 με το βιβλίο του, "La peinture murale dans le monde orthodoxe apres la chute de Byzance (1450-1600) et dans les pays sous domination etrangere" έγινε κάτοχος του Doctorat d΄Etat. Από το 1979 μέχρι το 1994 (έτος της συνταξιοδότησής του) διετέλεσε καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιo των Ιωαννίνων και από το 1981 ανέλαβε την εποπτεία διδακτορικών διατριβών στα Πανεπιστήμια της Σορβόννης και των Ιωαννίνων.
Έγραψε πολλά άρθρα και μονογραφίες και έλαβε μέρος σε διεθνή συνέδρια και συμπόσια στην Ήπειρο.
Πέθανε τον Απρίλιο του 1996 στο Παρίσι, μετά από εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
