Καθώς φαίνεται, η αστείρευτη ελληνική ψυχή που κληρονομήσαμε από το μακρινό παρελθόν μας, κυοφορούσε. Η αθωότητα μας δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τις συνθήκες και τον πόνο μιας τέτοιας γέννας, που έχει συμβεί σε αυτόν τον Άνθρωπο και θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας. Θα περιμέναμε όμως να γεννήσει κάπου μέσα σε κάποιο από τα πολλά μας ιδεολογήματα. Καθώς φαίνεται, όμως, αυτά εμπόδιο παρά βοήθεια ήταν σ` αυτό το στόχο. Αλλά μας παρηγορεί η ιδέα πόσο απλή και ελληνική είναι η ουσία χωρίς αυτά τα πέπλα και ίσως το παράδειγμα του Θησέα με το μίτο, αυτό το νήμα που δεν πρέπει να χάσουμε από την μακρινή μας `ανιστόρητη` ιστορία αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να μεγαλουργήσουμε. Όταν καταλάβουμε πώς μπήκαν όλοι αυτοί οι λαβύρινθοι στη ζωή μας τότε μόνο θα αντιληφθούμε πόση αξία έχει ο διαλογισμός / διθυραμβισμός του Διονύσου. Η μαγεία όμως αυτού του βιβλίου δεν έγκειται μόνο στην ανάλυση αυτού του σκοπού, που θα ήταν άλλωστε κάτι στείρο και επιστημονικό Σωκρατικό. Αυτή είναι, καθώς φαίνεται, η ομορφιά και η δύναμη της τραγωδίας, όταν έχει υγιές υπόβαθρο (το οποίο θα πρέπει με κάθε θυσία να διατηρήσουμε): να ανησυχεί τους κοιμισμένους και να ξυπνά τους ανήσυχους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]