(. . .) Στην αντίληψη της βενετοκρητικής ιθύνουσας τάξης η Κρήτη του 16ου και του 17ου αιώνα δεν ήταν απλά μια υπερπόντια γεωγραφική ενότητα του Βενετικού κράτους με τα δικά της συγκυριακά προβλήματα που προέκυπταν από τη γεωγραφική απομόνωση, την αγροτική οικονομία και τον διαρκή οθωμανικό κίνδυνο, αλλά αντιπροσώπευε μια σαφώς διακριτή πατρίδα με τις δικές της κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνταν στο πλαίσιο μιας μεγαλύτερης πατρίδας, της Γαληνότατης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. (. . .)

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)