Λίγο μετά το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, στις 20 Ιουνίου του 1978, ο Παύλος οδηγείται στην αστυνομία ως ύποπτος ανθρωποκτονίας. Το γεγονός αποτελεί μία ακόμα, αναμφίβολα την κορυφαία, πρόκλησή του από όσες δεχόταν προηγουμένως από αγνώστους του που τον νόμιζαν ως γνωστό τους. Συγχρόνως όμως προκύπτει ως επακόλουθο μιας σειράς συμπτώσεων οι οποίες έχουν κοινή σχεδόν αφετηρία με τις σεισμικές δονήσεις που σημειώνονται στη γενέτειρα πόλη του: τις πρώτες λίγο πριν, και λίγο μετά την επιστροφή του σ` αυτήν ύστερα από τον ξενιτεμό του. Ωστόσο, αν αυτές οι δονήσεις ως προσεισμοί, επιφυλάσσουν στην Θεσσαλονίκη την κορυφαία τους, ό,τι επιφυλάσσεται στον επαναπατριζόμενο, θα κριθεί σ` ένα σύντομο διάστημα των μετασεισμών της: στο τελικό στάδιο της εκτόνωσης, λίγο πριν από την απόλυτη ηρεμία [. . .].

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]