Ευάγγελος Π. Παπανούτσος (Επιμέλεια)

Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γεννήθηκε το 1900 στον Πειραιά. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Βερολίνου, Τυβίγγης και Παρισίων. Διετέλεσε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, του γερμανικού Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Και "τιμής ένεκεν" διδάκτωρ του Δικαίου, του σκωτικού Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέου. Η συμβολή του στη λειτουργία και στην ανακαίνιση της Ελληνικής Παιδείας είναι πασίγνωστη. Υπηρέτησε την εκπαίδευση από το 1920, και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, έως ότου (μετά την απελευθέρωση της χώρας) διορίστηκε γενικός διευθυντής και αργότερα (1950 και 1963) γενικός γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας. Δίδαξε επί 20 χρόνια φιλοσοφία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στον μορφωτικό σύλλογο "Αθήναιον". Διετέλεσε αντιπρόεδρος του "Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου" και βουλευτής επικρατείας στην πρώτη Δημοκρατική Βουλή. Με τη διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του Περιοδικού "Παιδεία" (1946-1961) και 100 τόμοι Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1954-1958). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκάδες βιβλία, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη γερμανική, την αγγλική και τη γαλλική. Πέθανε το 1982.

Αθήναιος ο Ναυκρατίτης (Συγγραφέας)

Ο Αθηναίος γεννήθηκε στη Ναύκρατη της Αιγύπτου, έζησε στην Αλεξάνδρεια και πέθανε στη Ρώμη. Η ζωή του, για την οποία οι πληροφορίες μας είναι ελάχιστες, φαίνεται ότι κύλησε ανάμεσα στο τέλος του 2ου και στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. (περίπου 170-230 μ.Χ.), όπως μπορούμε να εικάσουμε από εσωτερικά τεκμήρια του έργου του. Ο Αθηναίος, γέννημα και θρέμμα της ύστερης σοφιστικής, έμεινε στο χώρο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ως ο συγγραφέας των `Δειπνοσοφιστών`. Το έργο χαρακτηρίστηκε εγχειρίδιο γαστρονομίας (είναι το παλαιότερο βιβλίο που διαθέτουμε με υποδείξεις για παρασκευή φαγητών), αλλά μαζί είναι μια πλούσια πηγή σε υλικό δειπνολογίας και τυπικού συμποσίων και, ακόμα περισσότερο, ένας πανδέκτης εγκυκλοπαιδικών και άλλων γνώσεων που καλύπτουν το σύνολο των ανθρώπινων ενδιαφερόντων. Επί πλέον οι Δειπνοσοφισταί είναι σύνθεση με αλλεπάλληλες καταγραφές παραθεμάτων από εκατοντάδες συγγραφείς ποιητικών και πεζών έργων (800 περίπου) και από υπερτριπλάσιες εκατοντάδες (2500 περίπου) έργων, έτσι που μπορεί να ειπωθεί ότι, αν δεν σωζόταν η σπουδαιότατη τούτη πηγή, η γνώση μας για την ελληνική αρχαιότητα θα ήταν λειψή.

Ευάγγελος Π. Φωτιάδης (Μεταφραστής)