"Άτιτλο ΙΙΙ"
Είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι καθιζήσεις/
τα κορμιά σπασμένα από ασκήσεις/
που μας κατευθύνουν την ψυχή σε αντιρρήσεις./
Μην ασκείς πιέσεις δε θ` αντέξεις/
θα λυγίσεις ν` αντικρύσεις σώματα χωρίς αισθήσεις/
όλα τους ραμμένα χωρίς νάναι ναρκωμένα./
Έχουμε πληγές με αναμνήσεις/
που πονούν όταν σκεφτείς και το θελήσεις/
είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι καθιζήσεις/
κι οι ψυχές παράλληλες γραμμές από ματίσεις. (από τη σελ. 29 του βιβλίου)