[...] Με τον Λεόντιο Νεαπόλεως γνωρίστηκα ως φιλόλογος, και ειδικότερα, ως μελετητής της ιστορίας της γλώσσας μας και των διαλέκτων της, ιδιαίτερα των νεοελληνικών. Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν το λαϊκότροπο ύφος, το θαρρείς διηγηματικό και παραμυθιακό, και το λεξιλόγιο του συγγραφέα, ενός φωτισμένου ιεράρχη που μιλούσε στο εκκλησίασμα της Κύπρου και στο αναγνωστικό του κοινό απλά, κατανοητά, ίσως κυπριακά. Και λέω ότι εντυπωσιάστηκα από τη διαπίστωση αυτή, γιατί ως διαλεκτολόγος συμμεριζόμουν -και συμμερίζομαι- τη γνώμη του P. Kretschmer, του Γ. Αναγνωστόπουλου και των καθηγητών μου Στυλιανού Καψωμένου και Αγαπητού Τσομπανάκη, που υποστηρίζουν ότι οι νεοελληνικές διάλεκτοι δεν αναδύθηκαν ξαφνικά στους πρώτους αιώνες της β΄ χιλιετίας μ.Χ., αλλά ότι προήλθαν εξελικτικά από τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους και την Κοινή. [...] Ευχαριστώ θερμά τον πρόεδρο κ. Κώστα Ε. Σκανδαλίδη και τα μέλη του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών του Δήμου Ροδίων, γιατί δέχτηκαν να καλυφθεί από το Ίδρυμα που διοικούν η δαπάνη της έκδοσης αυτής, με την οποία μάλιστα εγκαινιάζεται η σειρά των μεταφράσεων του Ιδρύματος. [...] (από τον πρόλογο του επιμελητή)