Το σύγγραμμα «ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ, Επιτομή Θεωρίας και Πράξης» του Δημήτρη Βασιλόπουλου που εκδόθηκε το 2003, το καλοδέχθηκαν τόσο οι εκπαιδευόμενοι όσο και οι εκπαιδευτές και ο λόγος δεν ήταν μόνο η ελκυστική και προσεγμένη παρουσίαση της ύλης.
Η «ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ, Επιτομή Θεωρίας και Πράξης» διαπνεόταν από ένα ρεύμα λογικής και δομημένης εκπαιδευτικής εμπειρίας που αξιολογήθηκαν θετικά από τους τελικούς αποδέκτες, δηλαδή τους φοιτητές και τους ειδικευόμενους στη Νευρολογία.
Αυτά τα χαρακτηριστικά θέλουμε να διατηρήσουμε και στη παρούσα έκδοση, 12 χρόνια μετά.
Εντούτοις, και στην παρούσα έκδοση, όπως και στη προηγούμενη, ενυπάρχουν ορισμένα παλαιά και δυσεπίλυτα διλλήματα. Κατ' αρχήν τα γνωστικά αντικείμενα για τους φοιτητές ιατρικής είναι διαφορετικά από εκείνα των ειδικευομένων γιατρών στη Νευρολογία. Το παρόν βιβλίο καλείται να ικανοποιήσει και τις δύο κατευθύνσεις. Αυτό δεν είναι καινοφανές αλλά δυσχεραίνει την οικοδόμηση της ύλης. Γενικότερα, ο προβληματισμός της εκδοτικής ομάδας της, αλλά και της κλινικής συνολικά, έθιγε το ζήτημα του ενός και μόνου συγγράμματος. Θεωρούμε πως η Πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να κλείνεται σε ένα σύγγραμμα αλλά αντίθετα να γονιμοποιείται από τη περίσσεια και τη ποικιλομορφία, πολλές φορές υπερβολική, της πληροφορίας που διακινείται γύρω μας. Το ένα βιβλίο και η καθορισμένη διδακτέα και εξεταστέα ύλη ακυρώνουν τον ρόλο του Πανεπιστημίου και των Πανεπιστημιακών εκπαιδευτών. Το μέλλον μπορεί να είναι διαφορετικό (και καλύτερο).
Άλλωστε, ένα εκπαιδευτικό βιβλίο προόρισται να αλλάζει και να αλλάζει. Αλλάζει (ή επιδιώκει να) τους γνωστικούς προσανατολισμούς του αναγνώστη και αλλάζει το ίδιο προσπαθώντας να αποκρυσταλλώσει την τρέχουσα γνώση χωρίς να την υποβαθμίσει. (Από τον πρόλογο του επιμελητή)