O θρύλος του βασιλιά Αρθούρου μαζί με εκείνον του Ρομπέν των Δασών, αποτελούν τις δύο πιο συναρπαστικές δημιουργίες του Αγγλο-σαξωνικού κόσμου. Νεράιδες, μάγοι και απόκοσμα στοιχεία της Φύσης συνυπάρχουν ταιριασμένα με έναν περίεργο «κελτικό» Χριστιανισμό στο «ευλογημένο Βασίλειο του Θέρους», στο Κάμελοτ, κάτω από το ισχυρό σκήπτρο του βασιλιά Αρθούρου. Ευσεβείς και ενάρετοι ιππότες ρίχνονται σε ατέρμονες αναζητήσεις του Ιερού Δισκοπότηρου, του Σαν Γκράαλ, ενός από τα πιο ιερά σύμβολα του κελτικού χριστιανισμού, βοηθούμενοι στο έργο τους από τον παγανιστή μάγο Μέρλιν.

Μέσα σε αυτόν τον ουσιαστικά μεσαιωνικό κόσμο, η μυθιστοριογραφία συνυφαίνεται ανεξίτηλα με το ιστορικό γεγονός με αποτέλεσμα να εμφανίζεται μια «πραγματικότητα» απροσδιόριστου χρόνου και τόπου. Ετσι ο βασιλιάς Αρθούρος προσλαμβάνει διαστάσεις πανάρχαιου αρχετυπικού μυθικού ήρωα κι ας ήταν σχεδόν σύγχρονος του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται αυτό.

Aυτή την πραγματική ιστορική οντότητα του Αρθούρου ανιχνεύει η νέα μονογραφία. Πρόκειται για μια προσπάθεια που γίνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αφού ερευνώντας τους Σκοτεινούς Αιώνες της Βρετανικής Ιστορίας, δηλαδή τους χρόνους που ακολούθησαν την αποχώρηση των Ρωμαίων από τη Βρετανία, ο συγγραφέας κατορθώνει να φέρει στο φως την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους αρθουριανούς θρύλους. Πρόκειται για μια εργασία δύσκολη, αφού τα ιστορικά στοιχεία της εξεταζόμενης περιόδου είναι πενιχρά και συχνά συνυφασμένα απόλυτα με τον μύθο, αλλά και σαγηνευτική ταυτόχρονα, αφού φανερώνει βήμα-βήμα έναν ολόκληρο κόσμο μιας για πάντα χαμένης ιπποσύνης, ο οποίος μέχρι τώρα παρέμενε πολύ καλά προφυλαγμένος μέσα στην αχλύ του μύθου που τον περιέβαλλε.

Μέσα απο την προσεκτική αναδίφηση των πηγών, την εξέταση ζωγραφικών πινάκων, έργων ξυλογλυπτικής και υφαντικής, μωσαϊκών και βιτρώ που σώζονται ως τις ημέρες μας, ο συγγραφέας καταφέρνει να παρουσιάσει όχι μόνο την ιστορική εικόνα του θρυλικού βασιλιά και της Αυλής του, αλλά και τους λόγους που οδήγησαν στη μυθοποίηση «του Ρωμαίου εκείνου αξιωματικού ο οποίος προσπάθησε να περισώσει τις ελάχιστες εστίες πολιτισμού της Αγγλίας, από την πλημμυρίδα της βαρβαρικής εισβολής που ακολούθησε την απόσυρση των Ρωμαϊκών λεγεώνων», όπως θα έγραφε ο Βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος, εάν είχε βιογραφήσει τον Αρθούρο.