Αυτό το βιβλίο εξιστορεί το διάλογο ανάμεσα στον βασιλιά Τζάνακα και το νεαρό σοφό Ασταβάκρα, που δίδαξε στον βασιλιά την ανώτατη σοφία, τη γνώση του Εαυτού. Αφορά την διδασκαλία του Αντβαϊτά (μη δυϊσμού) όπου παρουσιάζεται η συνομιλία του μαθητή Τζάνακα και του Διδασκάλου του Ασταβάκρα. Αυτές οι διδασκαλίες είναι γνωστές σαν Ασταβάκρα Γκίτα ή Ασταβάκρα Σαμίτα κι έχουν επιβιώσει όλες αυτές τις αμέτρητες χιλιετηρίδες, επειδή περιέχουν την πιο αγνή αλήθεια που μπορεί να εκφραστεί με λέξεις. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]