Εμένα δε θα με πιάσουν ποτέ... Η σφαίρα διαπέρασε τον εγκεφαλικό ιστό, μα αστόχησε. Άφησε άτρωτες τις ιδέες. Τον φανοστάτη δε τον θυμάται κανείς. Ούτε και τα ξαπλωμένα όπλα. Χιλιάδες χρόνια η ίδια πάντα ομάδα περιφέρεται σκόπιμα. Από τη Σιέρα Μαέστρα στο Ντιε Μπεν Φου. Από την Ήπειρο στη Ρούμελη. Ο καλπασμός του αλόγου παντού ο ίδιος, σαν παραίσθηση που δυναμώνει. Το ψευδώνυμο μέσα από τα χείλη όλων μας, θρέφεται και τραντάζεται. Δεμένος στη φοράδα σταυρωτά δεν έφυγε για την Κόρντοβα. Έμεινε πίσω με τα πρωτοπαλίκαρά του, τον Καταραχιά, το Γιάννη, τον Οριέγο και το Φο-Μι-Τσιν. Έχουμε μια αποστολή να εκτελέσουμε. Πριν τα σκοτάδια γίνουν λάμψη. Να ξεπληρώσουμε τη ντροπή στο μέτωπο γεμάτο με αντάρτικα αστέρια. Καλή αντάμωση, μέχρι τη Νίκη!