Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600337563
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Με τον Αλέκο Φασιανό γνωριζόμαστε από παιδιά, από τα χρόνια των υπερτιμημένων ελπίδων. Και αγαπιόμαστε. Η δήλωση βεβαίως αυτή, ως ένα σημείο μόνο, απαντά και στο πιεστικό ερώτημα: γιατί μου αρέσουν τα έργα του; Το ερώτημα μοιάζει απλοϊκό ίσως, αν όχι αφελές, και οπωσδήποτε εκτοξευμένο μαζί με τους προβληματισμούς μιας παρωχημένης ιδιοσυστασίας. Είναι όμως ένα ερώτημα που ενώ τίθεται με σχετική ευκολία, και μάλιστα από τους μη επαΐοντες, δύσκολα μπορεί να απαντηθεί ακόμα και από ειδικούς. Ως προς αυτούς συγκεκριμένα οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι η υποβολή του στο πρώτο ενικό πρόσωπο και όχι στο τρίτο λ.χ., ή στο πιο απαράδεκτο πρώτο πληθυντικό, έχει να κάνει με την απώθηση που μου προκαλεί η σεμνότυφη αλλά βαθύτατα υποκριτική στάση όσων ταυτίζουν τις προσωπικές τους απόψεις με εξ αποκαλύψεως αντικειμενικές δήθεν αλήθειες. `Οσων δηλαδή μηχανεύονται τις παρά φύσιν θεωρητικές κατασκευές για να λοξοδρομήσουν μέσα από τα πλασματικά αδιέξοδα του τέλους της ιστορίας και της παγκοσμιοποιημένης προοπτικής, τις ψευδαισθήσεις των υποσχέσεων του μεταμοντερνισμού και της αποδόμησης, τις φενακισμένες προσδοκίες της νέας τεχνολογίας.
Γιατί μου αρέσουν τα έργα του Φασιανού; Η απάντηση για τους υποψιασμένους εμπεριέχεται βέβαια σε ό,τι σημειώθηκε ήδη. Για να μη θεωρηθώ εντούτοις περισσότερο κρυπτικός απ` όσο πραγματικά θα ήθελα να είμαι, θα προσπαθήσω να την οριοθετήσω με μια σειρά από παράπλευρες βολές. Μου αρέσουν λοιπόν πρώτα και κύρια επειδή ανήκω σε μια γενιά που προσμετρούσε την υπεράσπιση των ιδεών -οποιωνδήποτε ιδεών- στις υπέρτατες αξίες, και μου αρέσουν περισσότερο επειδή σπανίζουν σήμερα οι ιδέες και οι αξίες και οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να τις υπερασπιστούν. Δεν θα ήθελα πάντως να αποκλείσω προκαταβολικά και άλλες ενδεχόμενες αιτίες, οι οποίες θα απέδιδαν τη συγκίνηση που μου προκαλούν σε επιπλέον αλληλένδετους παράγοντες. Στο γεγονός, επί παραδείγματι, ότι εξακολουθώ να παραμένω παγερά αδιάφορος μπροστά σε κάθε είδους ανάγκη πρωτοτυπίας, και μάλιστα όταν η ανάγκη αυτή επιβάλλεται κατασταλτικά σαν μια μορφή ανώδυνης μετάλλαξης γενετικών χαρακτηριστικών, κι ακόμα πιο πολύ όταν προσανατολίζει τη σταδιακή μετάταξη του εικαστικού προβληματισμού από το επίπεδο των οικείων εκφραστικών αναζητήσεων στο ανοίκειο πεδίο των πάσης φύσεως εφευρέσεων. [...] (από τον πρόλογο του Άγγελου Δεληβορριά)
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.
