(. . .) Με την καυστική του σάτιρα σχολιάζει ο Εμμανουήλ Ροΐδης την σχέση, ή μάλλον την έλλειψη σχέσης των Αθηναίων προς την αττικήν φύσιν, το 1870. Εκατόν τριάντα χρόνια αργότερα δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά, εκτός βέβαια από τους ανύπαρκτους σήμερα ``αιγοβοσκούς`` τους οποίους αντικατέστησαν οι οικισταί των αυθαιρέτων ``δευτέρων κατοικιών``. Σε μιαν Αθήνα στην οποία παρακολουθούμε ανήμποροι ως Ηρόστρατοι τις συνεχιζόμενες αποκαλυπτικές καταστροφές του περιβάλλοντος, τίθεται το εύλογο ερώτημα εάν το βιβλίο για την ``εξέλιξη, τα προβλήματα και το μέλλον του αθηναϊκού τοπίου`` έχει ως και λόγο ακόμα υπάρξεως. Και όμως δεν έλειψαν και στην ελληνική πρωτεύουσα οι ηθικές αλλά και πρακτικές πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του πρασίνου και του τοπίου της πόλης! Στην παρούσα εργασία γίνεται μία απόπειρα εκγρήγορσης των συνειδήσεων με μια συνοπτική ιστορική τεκμηρίωση των προσπαθειών αυτών. Συγχρόνως μία επιλογή κειμένων - λογοτεχνικών, επιστημονικών και ιστορικών - προσφέρει στον αναγνώστη ένα ευρύ φάσμα απόψεων και πληροφοριών για την νεώτερη Αθήνα και το φυσικό και ιστορικό της τοπίο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου 1972. Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο "Raymond Lemaire" του Πανεπιστημίου της Louvain (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982) και Μονάχου (1996-1997). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων. Εκπόνησε σημαντικές πολεοδομικές, χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων. Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφέας 12 βιβλίων σε ελληνική, γαλλική, αγγλική και γερμανική γλώσσα και πλέον των 60 άρθρων με αντικείμενο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος. Κυριώτερες δημοσιεύσεις: "Intergration Urbaine" (1970)· "Delos, etudes urbaines sur une ville antique" (1981)· "Stadtplanung, Entwicklungslinien" 1945-1980 (1984)· "Hauptstadt Athen, ein Stadtgedanke des Klassizismus" (1994)· "Athens: The ancient heritage and the historic cityscape in a modern metropolis" (1995)· "Αθήνα, δοκιμές και θεωρήσεις" (1997)· "Εδουάρδος Σάουμπερτ 1804-1860" (1999)· "Ο Leo von Klenze στην Ελλάδα" (2000).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
