Αθηναϊκά σπίτια
zoom in
63.60€ -10% 57.24€

Με µεγάλη υπερηφάνεια -όπως δηλώνει ο ίδιος- ο ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος παρουσιάζει το 1972 σε ένα λεύκωµα µεγάλου σχήµατος δεκαοκτώ έγχρωµες εκτυπώσεις ισαρίθµων ζωγραφικών του πινάκων που απεικονίζουν προσόψεις Ελληνικών Σπιτιών του 18ου και 19ου αιώνος. Ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρ των κτισµάτων ποικίλλει, όπως ποικίλλει και η γεωγραφική προέλευσή τους. Ρυθµολογικά αναγνωρίζουµε σπίτια µε έντονη την επίδραση της δυτικής τέχνης (νεοαναγεννησιακά), άλλα µε την σφραγίδα της καθ`ηµάς βαλκανικής ανατολής (παραδοσιακές κατοικίες της βορείου Ελλάδος και της Κωνταντινουπόλεως) και άλλα τέλος που αντιπροσωπεύουν το ιδιόµορφο ιδίωµα του κλασσικισµού στην αναγεννηµένη Ελλάδα.
Για τον Δηµήτριο Πικιώνη, "διδάσκαλο" του Εγγονόπουλου (ο οποίος τον είχε ωθήσει κατά το διάστηµα του µεσοπολέµου στην εικαστική αποτύπωση παραδοσιακών σπιτιών) η ζωγραφική αυτή απόδοση των αρχιτεκτονηµάτων βασίζεται σε µίαν όρασιν ( .. .) βαθέως προσωπικήν των οικιών της νεοελληνικής παραδόσεως. Με την εργασίαν του ο Εγγονόπουλος µας έδωσε ψυχογραφίες σπιτιών, µας λέει ο Πικιώνης, τονίζοντας έτσι το γεγονός ότι ο µαθητής του δεν φιλοτέχνησε απλώς εγχρώµους αποτυπώσεις προσόψεων οικιών, αλλά ότι απετόλµησε µάλλον µία προσωπική ζωγραφική ερµηνεία η οποία χαρακτηρίζεται από την ιδιοτυπία της διεισδυτικής και ποιητικής αποδόσεως του θέµατος.
Στην σύντοµη εισαγωγή που προτάσσει στο λεύκωµά του ο Εγγονόπουλος, σε άπταιστη καθαρεύουσα και µε τον συνήθη ποιητικόν στόµφον των υπερρεαλιστών, θίγει επιγραµµατικά διάφορα θέµατα. Αγανακτεί για την αδιαφορία, την ηθεληµένην άγνοιαν ήν επιδεικνύουν, γενικώς, προς την ελληνικήν πραγµατικότητα οι δυτικοί και διαµαρτύρεται για την απόλυτον αδιαφορίαν µετά της οποίας αναµφισβητήτως, αντιµετωπίζοµεν, ηµείς οι ίδιοι, τας πνευµατικάς και καλλιτεχνικάς δηµιουργίας του τόπου µας. Ιδιαιτέρως πιστεύει ότι εις την σηµαντικήν, µετά την άλωσιν, προσφοράν του Ελληνισµού δεν εδόθη, ακόµη, η παραµικρά προσοχή.
Αναπτύσσει ακόµη δια µακρών την άποψή του ότι η παραδοσιακή νεοελληνική αρχιτεκτονική δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως λαϊκή, αλλά ότι αντιθέτως πρόκειται δια µίαν καθαρώς καλήν τέχνην, υψηλής ποιότητος. Μας οµιλεί περί αποκλειστικής αφοσιώσεως του Έλληνος τεχνίτου, βαθύτατα γνώστου της τέχνης και της τεχνικής, ακολουθούντος πιστώς µίαν καθαρώς Ελληνικήν σχολήν µε την ιδίαν αυτής παράδοσιν. Υµνεί τέλος τις συντεχνίες τεκτόνων και διαµαρτύρεται διότι η ιστορία των τεκτονικών αυτών οµάδων παραµένει, εισέτι, εντελώς ανεξερεύνητος.
`Όλα αυτά απηχούν ελληνοκεντρικά ιδεολογήµατα και τας πεποιθήσεις του δασκάλου του Δηµητρίου Πικιώνη και τονίζουν την σηµασία της επιχειρουµένης ζωγραφικής τεκµηρίωσης της πολιτιστικής κληρονοµιάς. Ο Ζωγράφος αρνείται εν τούτοις να αποτολµήσει ιστορικάς και αισθητικάς ερµηνείας οι οποίες θα αναφέροντο στις εικόνες των "Ελληνικών Σπιτιών" και δεν επιτρέπει έτσι στον αναγνώστη να γνωρίσει την προσωπική του άποψη επί του εικαστικού του εγχειρήµατος.
Αλλά και για τον τρόπο της προσεγγίσεως του θέµατός του δεν µας λέει τίποτα. Καµµία πληροφορία για την τεχνική φιλοτεχνήσεως των συγκεκριµένων έργων του και για τους εικαστικούς τρόπους και τα ενδεχόµενα πρότυπα που ακολούθησε, καµµία εξήγηση για τον χαρακτήρα της προσωπικής του "οράσεως", τον ηθεληµένο δηλαδή υπερτονισµό τόσο της χρωµατικής εντάσεως όσο και των κτηριακών µορφών των απεικονίσεων.
Έτσι στον καλοπροαίρετο και επαρκή αποδέκτη-θεατή των πινάκων του λευκώματος "Ελληνικά σπίτια" δεν απομένει παρά να ερμηνεύσει με τα ίδια του εφόδια τις απεικονίσεις αυτές. [...] (Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς)

Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νάνος Βαλαωρίτης

Νάνος Βαλαωρίτης (Συγγραφέας)

Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Σορβόνης. Παρουσίασε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 -Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και όλο τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό "Πάλι" (1963-1966). Το 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό "Lettres Nouvelles". Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέττι. Οργάνωσε παρουσίαση των Ελλήνων υπερρεαλιστών στο Κέντρο Πομπιντού το 1990-91. Διηύθυνε από το 1989 έως το 1995 με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο το περιοδικό "Συντέλεια", το οποίο επανεκδόθηκε το 2004 με τίτλο "Νέα Συντέλεια". Πήρε τέσσερα κρατικά βραβεία (το πρώτο το αρνήθηκε) κι ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέττι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα στο 2004. Εργογραφία: Ποίηση - "Η τιμωρία των μάγων", Λονδίνο 1947 - "Κεντρική στοά", Αθήνα 1958 - "Εστίες μικροβίων", εκδ. Καλώδιο, Σαν Φρανσίσκο 1977 - "Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη", Ίκαρος 1978 - "Ο ήρωας του τυχαίου", Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979 - "Η πουπουλένια εξομολόγηση", Ίκαρος 1982 - "Στο κάτω κάτω της γραφής", Νεφέλη 1984 - "Ο έγχρωμος στυλογράφος", Δωδώνη 1986 - "Ποιήματα Ι", Ύψιλον 1987, "Ποιήματα ΙΙ", Ύψιλον 1987 - "Ανιδεογράμματα", Καστανιώτης 1996 - "Ήλιος ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης", Καστανιώτης 1996 - "Αλληγορική Κασσάνδρα", Καστανιώτης 1998 - "Η κάθοδος των Μ", Ύψιλον 2002 - "Μια αλφάβητος των κωφαλάλων", Άγκυρα 2003 - "Άστεγος ο Μέγας", Ύψιλον 2004 - "Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας", Άγκυρα 2006 Πεζογραφία - "Ο προδότης του γραπτού λόγου", Ίκαρος 1980 - "Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη", Νεφέλη 1982, β΄ έκδοση 1999 - "Μερικές γυναίκες", Θεμέλιο 1982 - "Ο θησαυρός του Ξέρξη", Εστία 1984, Άγκυρα 2008 - "Η δολοφονία", Θεμέλιο 1984 - "Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη", Νεφέλη 1995 - "Παραμυθολογία", Νεφέλη 1996 - "Ο σκύλος του Θεού", Καστανιώτης 1998, β΄ έκδοση 2004 - "Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου", Άγρα 2002 - "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" Ηλέκτρα 2005 Δοκίμια - "Ανδρέας Εμπειρίκος", Ύψιλον 1989 - "Για μια θεωρία της γραφής", Εξάντας 1990 - "Μοντερνισμός, πρωτοπορία και πάλι", Καστανιώτης 1997 - "Αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ν. Βαλαωρίτη 1945-1958", Ύψιλον 2004 - "Για μια θεωρία της γραφής, Β", Ηλέκτρα 2006
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς (Συγγραφέας)

Αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου 1972. Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο "Raymond Lemaire" του Πανεπιστημίου της Louvain (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982) και Μονάχου (1996-1997). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων. Εκπόνησε σημαντικές πολεοδομικές, χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων. Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφέας 12 βιβλίων σε ελληνική, γαλλική, αγγλική και γερμανική γλώσσα και πλέον των 60 άρθρων με αντικείμενο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος. Κυριώτερες δημοσιεύσεις: "Intergration Urbaine" (1970)· "Delos, etudes urbaines sur une ville antique" (1981)· "Stadtplanung, Entwicklungslinien" 1945-1980 (1984)· "Hauptstadt Athen, ein Stadtgedanke des Klassizismus" (1994)· "Athens: The ancient heritage and the historic cityscape in a modern metropolis" (1995)· "Αθήνα, δοκιμές και θεωρήσεις" (1997)· "Εδουάρδος Σάουμπερτ 1804-1860" (1999)· "Ο Leo von Klenze στην Ελλάδα" (2000).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Φίλιππος Μαζαράκης - Αινιάν (Συγγραφέας)

Ο Φίλιππος Μαζαράκης - Αινιάν είναι επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νίκος Εγγονόπουλος

Νίκος Εγγονόπουλος (Ζωγράφος)

Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1907 στην Αθήνα. Ο πατέρας του Παναγιώτης ήταν Κωνσταντινουπολίτης και ασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου. Από το 1923 (σε ηλικία 12 χρονών) μέχρι το 1927 γράφεται εσωτερικός σε ένα Λύκειο στο Παρίσι. Εκεί διδάσκεται την κλασική γαλλική ποίηση. Το 1924 το μανιφέστο του Αντρέ Μπρετόν θα επηρεάσει και τον ίδιο. Το 1927 επιστρέφει στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την θητεία του. Εργάστηκε αρχικά ως σχεδιαστής εξωφύλλων σε περιοδικά και το 1932 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Παράλληλα μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη θα φοιτήσει και στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Φώτη Κόντογλου. Την ίδια εποχή αρχίζει να δημοσιεύει και τις πρώτες του ποιητικές συλλογές (είναι επηρεασμένος αρχικά από τον Σολωμό και τον Μπωντλαίρ). Από τότε ξεκινά και ο διασυρμός της ποίησής του. Πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ελληνικές και ξένες, παρωδούσαν τα ποιήματά του με εξευτελιστικά στο τέλος σχόλια. Το 1939 οργανώνει και την πρώτη έκθεση των έργων του ζωγραφικής, στο σπίτι του Νίκου Καλαμάρη. Από το 1940 αρχίζει η προσωπική του περιπέτεια. Με την επιστράτευση στέλνεται κατευθείαν στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου. Το μεταξικό καθεστώς τον κρατάει στην πρώτη γραμμή πυρός, αδιαλείπτως, έως το τέλος του πολέμου. Στο τέλος συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, στις 13 Απριλίου 1941, μετά από φονικότατη μάχη της Στρατιάς Κεντρικής Μακεδονίας, και στέλνεται παράνομα σε στρατόπεδο "εργασίας αιχμαλώτων", από όπου δραπετεύει και επιστρέφει στην Αθήνα με τα πόδια. Δεν σταματά να γράφει ποιήματα με όποιον τρόπο μπορεί. Στην ελεύθερη Ελλάδα αποκτά ένα πλήθος από καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες με την ίδρυση συλλόγων στους οποίους συμμετέχει ενεργά, χωρίς να σταματήσει ποτέ να ζωγραφίζει ή να γράφει. Το 1967 γίνεται καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο στο ελεύθερο σχέδιο. Από το 1967 μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (οπότε και συνταξιοδοτείται) θα επηρεάσει σημαντικά τη φοιτητική ζωή μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Στις 31 Οκτωβρίου 1985 θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην Αθήνα. Τα έργα του είναι: - "Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν", 1938 - "Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής", 1939 - "Επτά ποιήματα", 1944 - "Μπολιβάρ", 1944 - "Η επιστροφή των πουλιών", 1946 - "Έλευσις", 1948 - "Ο Ατλαντικός" (ανάτυπο από το περιοδικό "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση"), 1954 - "Εν ανθηρώ Έλληνι λόγω", 1957 (Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 1958) - "Ποιήματα", τ. Α΄, Ίκαρος, 1966 (συγκεντρωτική έκδοση των συλλογών "Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν" και "Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής") - "Ελληνικά σπίτια", 1972 - "Ποιήματα", τ. Β΄, Ίκαρος, 1977 (συγκεντρωτική έκδοση των συλλογών "Μπολιβάρ", "Η επιστροφή των πουλιών", "Έλευσις", "Ο Ατλαντικός", "Εν ανθηρώ Έλληνι λόγω") - "Στην κοιλάδα με τους Ροδώνες", 1978 (Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 1979) - "Ο Καραγκιόζης, ένα ελληνικό θέατρο σκιών", Ύψιλον, 1980, Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα βιβλία: - "Πεζά κείμενα" (συγκεντρωτική έκδοση), Ίκαρος, 1987 - "... και σ΄ αγαπώ παράφορα: Γράμματα στη Λένα 1959-1967" (επιμ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος), Ίκαρος, 1993 - "Οι άγγελοι στον παράδεισο μιλού ελληνικά... (συνεντεύξεις, σχόλια και γνώμες, σε επιμ. Γιώργου Κεντρωτή)", Ύψιλον, 1999 - "Το μέτρον, ο άνθρωπος: πέντε ποιήματα και δέκα πίνακες", Ύψιλον, 2005 - "Ωραίος σαν Έλληνας: ποιήματα/The Beauty of a Greek: Poems" (δίγλωσση έκδοση, σε ανθολόγηση, μετάφραση & επιμ. David Connolly), Ύψιλον, 2007 Μετέφρασε, επίσης, πολλά έργα ξένων ποιητών. Βαθύτατα πνευματικός άνθρωπος ο Νίκος Εγγονόπουλος, δεν ήταν μόνο ένας ζωγράφος και ποιητής, αλλά και ένας αληθινός στοχαστής. Παθιασμένος με τον υπερρεαλισμό μας κληρονόμησε ένα διαχρονικό έργο μίας αποκλειστικά δικής του ατμόσφαιρας. Το έργο του Εγγονόπουλου αντιμετώπισε αρνητικές αντιδράσεις που έφτασαν τα όρια του εμπαιγμού και της κατασυκοφάντησης. Μοναδικός συμπαραστάτης του υπήρξε ο επίσης υπερρεαλιστής Εμπειρίκος. Στη ζωγραφική, δάσκαλοί του ήταν ο Κωνσταντίνος Παρθένης και ο Φώτης Κόντογλου, άνθρωποι στους οποίους ο Εγγονόπουλος αναφερόταν πάντα με θαυμασμό. Ο ίδιος έλεγε: "Ως είμαι ζωγράφος το επάγγελμα και θεωρώ άλλωστε την ποίηση σαν ζήτημα εντελώς προσωπικό".

Αλεξάνδρα Ντούμα (Μεταφραστής)


Φίλιππος Μαζαράκης - Αινιάν (Επιμέλεια)

Ο Φίλιππος Μαζαράκης - Αινιάν είναι επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
60
Διαστάσεις:
40x30
Βάρος:
0.635 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση