Η Φλώρα, γνωστή συγγραφέας `του καλού κόσμου`, αναζητά εναγωνίως τη χαμένη της έμπνευση. Γιατί να κολλήσει το μυαλό της σε μια ιστορία από τον Εμφύλιο; Πρόσωπα θολά, μνήμες καταχωνιασμένες. Η Φλώρα βυθίζεται στα αναπάντητα ερωτήματα μιας εποχής που ανθίσταται με τη σιωπή της.
Ο Θόδωρος, μετά την απόλυσή του, χάνει την πολυτέλεια του επαναλαμβανόμενου ρυθμού της καθημερινότητάς του. Όλες οι σταθερές της ζωής του ανατρέπονται.
Διαφορετικές αφετηρίες, προσδοκίες και απαιτήσεις από τη ζωή. Πώς και πού τέμνονται οι δύο ιστορίες; Και οι δύο αμφιβάλλουν για τις βεβαιότητές τους, αντιφάσκουν, παλινδρομούν, ψάχνουν ανεξερεύνητες πλευρές του εαυτού τους. Αντιήρωες που δεν διεκδικούν να αποτελέσουν παράδειγμα. Ο καθένας διαχειρίζεται τις μνήμες, τις ανασφάλειες, τα θέλω και τις αντοχές του με τον δικό του τρόπο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]