Όταν η 10χρονη Αστέρω χάνει την πολυαγαπημένη της μανούλα, πιστεύει ότι είναι το χειρότερο που μπορούσε να της συμβεί. Και όμως, σύντομα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το νησί της. Και με μοναδική συντροφιά τον 5χρονο αδελφό της, Πίπη, και τα δύο πολύτιμα κοσμήματα που της άφησε η μητέρα της, βρίσκεται στο Πάπιγκο, φιλοξενούμενη μιας μυστηριώδους χήρας. Γρήγορα θα καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται: οι καλοκαιρινές της διακοπές θα διαρκέσουν πολύ παραπάνω, ενώ γεγονότα που εκτυλίσσονται εν αγνοία της θα της στερήσουν ανθρώπους και αντικείμενα που αγαπάει πιο πολύ. Αρκεί η βοήθεια της καλής γιαγιάς Βασιλικής και του 11χρονου Μιχάλη, που γνωρίζει τα βουνά σαν την παλάμη του χεριού του, για να τα καταφέρει; Γιατί η χήρα Φανή δεν στέλνει τη κόρη της στο Παρθεναγωγείο της κυρίας Μάρως; Κι ακόμα, ποιο μυστικό κρύβει το `μικρό Λενιώ`, το κορίτσι που στοιχειώνει το φαράγγι; Είναι πράγματι τόσο επικίνδυνο, όσο πιστεύουν οι χωριανοί; Με φόντο τη Ζάκυνθο και τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου του 1894, η Χριστίνα Παπαδάκη στήνει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για την αγάπη, την απώλεια, την εμπιστοσύνη, την αδικία και τη. . . συγνώμη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]