Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602202661
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Απροσδόκητο εγχείρημα η μετάφραση του Αστερίξ στα αρχαία Ελληνικά, αλλά θελκτικό! Οχι,όχι - μην περιοριστείτε, όταν διαβάζετε, στο να φρεσκάρετε και να επαληθεύσετε τις γνώσεις που αποκομίσατε μελετώντας κάποτε Ξενοφώντα και Πλάτωνα. Τα Αρχαία είναι φυσικά σωστά - και αν βρείτε κάποιο λάθος να μας ενημερώσετε. Οι ήρωες μας μιλούν την αττική διάλεκτο της κλασσικής εποχής, πλουτισμένη με κάποιες ομηρικές αναμνήσεις και ελάχιστες λέξεις "νεότερες" - γιατί όχι όταν πρόκειται για τους Ολυμπιακούς του 52 π.χ.; Ωστόσο το σημαντικό, και ιδιαίτερα διασκεδαστικό, είναι ότι η σεβάσμια γλώσσα του Αισχύλου και του Αριστοτέλη χρησιμοποιείται σε καθημερινές κουβέντες, λογοπαίγνια, καυχησιές, μικροκαυγάδες και πειράγματα. Παιχνίδι ανάρμοστο με την αρχαία κληρονομιά; Οχι βέβαια! Το ίδιο συμβαίνει και με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, που περισσότερο απο κάθε άλλο συγγραφέα πλησιάζει τη ζωντανή γλώσσα της αρχαίας αγοράς. Η μήπως νομίζετε ότι οι Αρχαίοι άλλο δεν έκαναν παρά να διερευνούν ολημερίς τα θεμέλια της πολιτικής και της φιλοσοφίας;
Η απόδοση στα αρχαία ελληνικά έγινε απο τον καθηγητή πανεπιστημίου Κλασικής Φιλολογίας κ. Φάνη Κακριδή.
Σχετικά με την ιστορία:
Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι όπως καλά θέμα τιμής ακόμα και για τους Ρωμαίους οι οποίοι πιστεύουν ότι: "Εάν Ολυμπίασι νικών τω κοτίνου στεφάνω στεφανωθείς, σχολήν επί παιγνίοις έξομεν και επί μέγα προαχθησόμεθα, πάντες!" Αλλά και για τους Γαλάτες που μόλις μυριστούν την πιθανότητα ξεφτίλας των Ρωμαίων τρέχουν και όποιος προλάβει, σύμφωνα δε κατά τη γνώμη τους :"Βοηθούντος του μαγικού φίλτρου ακαταβλήτους ημάς αυτούς παρέξομεν και τον κότινον αναιρησόμεθα. Εις οιωνός άριστος: βεβαία η νίκη!" Το εμπόδιο όμως είναι ότι μόνο Ρωμαίοι και Ελληνες παίρνουν μέρος στους αγώνες κάτι που κάνει τον Αστερίξ να ανακράξει μιαν και μοναδικήν στιγμήν της γαλατικής ιστορίας: "...Ρωμαίοι εσμέν !" Πάντως μην περιμένετε απο τους Γαλάτες φίλους μας να καταπιαστούν σοβαρά με το θέμα γιατί το αγαπημένο τους ελληνικό αντικείμενο φάνηκε να είναι η ταβέρνα όπου: "Εσχάτης τησδ` εν Αθήναις νυκτός άγωμεν εις κιθαρωδείον..." Αναμενόμενη αναστάτωση προκάλεσαν και στην Ολυμπία όπου οι Ελληνες διαμαρτυρήθησαν ότι "Κοιλιοδαίμονας τινάς και κραιπαλώντας αθλητάς εν τω σταδίω θεασόμεθα! " Παρ΄όλα αυτά οι Ολυμπιακή Επιτροπή τα κόλπα του μαγικού φίλτρου δεν τα επέτρεψαν κάνοντας τους Γαλάτες να μας αφήσουν άφωνους αφού εκτός απο το να ρίχνουν φάπες έχουν και μυαλό πολύ. Θα αναρρωτηθείτε βέβαια μόνο με το μυαλό γίνεται κανείς Ολυμπιονίκης;...Και βέβαια, άλλωστε "...και νικητήν αποφαίνει τον Αστερίκιον!" θα αποφασίσει η Ολυμπιακή επιτροπή. Τώρα τι το έκαναν το στεφάνι οι ένδοξοι αγωνιστές αυτό είναι μια άλλη ιστορία!...
Ο Rene Goscinny γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1926 στο Παρίσι. Είναι ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους Γάλλους συγγραφείς στον κόσμο. Μόνον από τις περιπέτειες του "Αστερίξ", που έχουν μεταφραστεί σε 107 γλώσσες και διαλέκτους, έχουν πωληθεί γύρω στα 300 εκατομμύρια άλμπουμ.Ο Rene Goscinny ήταν ένας άνθρωπος που προκαλούσε πάντα γέλιο. Με τα κείμενά του, με τα λόγια του. Ωστόσο, δεν ήταν ένας γελωτοποιός με τη συνηθισμένη έννοια του όρου. Πάντα κομψός, με μια ακατανίκητη δημιουργικότητα, ήταν ευγενής και, ταυτόχρονα, πολύ εσωστρεφής.Ο Rene Goscinny έκανε πολλές τρέλες κι ύστερα, γύρω στα 40, έγινε ένας ολοκληρωμένος δημιουργός και, τελικά, ένας άνθρωπος που γνώριζε την ευτυχία (η γυναίκα του, η κόρη του).
Ύστερα, υπερβολικά γρήγορα, όπως τα μπαλόνια που του άρεσε να σημαδεύει στα πανηγύρια, έσκασε η καρδιά του. Πέθανε στα 51 του, στις 5 Νοεμβρίου 1977. Εξασκώντας μια τέχνη σπάνια, χωρίς κακία, χωρίς χυδαιότητα, γεμάτη ελαφρότητα και ακρίβεια, o Rene Goscinny υπήρξε ένας παραγωγικότατος σεναριογράφος κόμικς ("Αστερίξ" με τον Albert Uderzo, "Ιζνογκούντ" με τον Jean Tabary, "Λούκυ Λουκ" με τον Morris αλλά κι ένας συγγραφέας με μαγική πέννα ("Ο Μικρός Νικόλας", με τον Sempe).Το 1959 υπήρξε επίσης συνιδρυτής (μαζί με τους J.M. Charlier και A. Uderzo) του περιοδικού "Pilote", από το οποίο γεννήθηκε το κόμικς που διαβάζουμε σήμερα. Από την Bretecher στον Bilal, περνώντας από τους Gotlib, Cabu, Tardi, Mezieres, Druillet, Fred, Lob, Giraud, Christin, Pιtillon, Reiser...
Είναι η τροχιά ενός τζέντλεμαν σεμνού, αστείου, εύθραυστου και μυστηριώδη που μας αφηγούνται η Anne Goscinny, o Guy Vidal και ο Patrick Gaumer.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θεοφάνης (Φάνης) Ι. Κακρίδης (1933-2019) ήταν καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του διακεκριμένου κλασικιστή Ιωάννη Θ. Κακριδή και της φιλολόγου Όλγας Κομνηνού-Κακριδή. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές κλασικής φιλολογίας στα Πανεπιστήμια του Μάιντς και του Τύμπιγκεν, στη Γερμανία, όπου δίδαξε ως λέκτορας αρχαίων και νέων ελληνικών. Το 1964 εξελέγη καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, θέση στην οποία υπηρέτησε έως το 1984, με μια σύντομη διακοπή κατά την περίοδο της δικτατορίας. Από το 1982 ως το 1984 διετέλεσε αντιπρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (ΚΕΜΕ) του Υπουργείου Παιδείας. Επίσης, μεταξύ 1981-82 διετέλεσε πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Μεταξύ 1988-1990 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ως ειδικός επιστήμονας. Στο συγγραφικό του έργο ασχολήθηκε με την ιστορία, την ερμηνεία, την κριτική και τη μετάφραση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, καθώς και έργων ξένων πανεπιστημιακών που αναφέρονται σ΄ αυτή. Συμμετείχε σε επιμορφωτικά σεμινάρια και αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα "Το Βήμα". Έφυγε από τη ζωή στις 8 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 86 ετών. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Φάνη Ι. Κακριδή βλ. "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 4, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1985, και Βάλτερ Πούχνερ, "Κακριδής, Φάνης Ι." στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2007, σελ. 981-982.
