`Προσωπική κατάθεση`:
Κάτι σαν βιβλιογραφία, βιογραφία ή βιοψία στα γραψίματα του Κώστα Ζουράρι. Περιλαμβάνεται σε μια... προμετωπίδα-παράθεση από τη Ρεζέρβα `μας`. Η αντωνυμία εδώ είναι προσωπική και όχι κτητική. Ένα μικρό αντι-λεξικό. Κι ένα υστερόγραφο, απαραίτητο, όπως στην εφηβική μας αλληλογραφία.
Ν` ακούω έλεγε
Τα λόγια τη φωνή
Και τ` αδερφάκι μου υψωμένο
Να το κοιτάω στο χορό του
Μοναχό
Και κάτι να παθαίνω
(Δ.Σ.)
Ο Θέμης Λιβεριάδης (1940) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε νομικά και βιομηχανική κοστολόγηση. Από το 1998 μένει στην Αθήνα. Επαγγελματικά εργάστηκε σε ιδιωτική επιχείρηση (1966-1979) και από το 1980 μέχρι το 1996 είχε το παραδοσιακό εστιατόριο "Ραγιάς". Μέλος της συντακτικής επιτροπής και παραγωγός λογοτεχνικών εκδηλώσεων στη "Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 1997". Πολιτιστικός σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης (1998-2003). Συνεργάτης σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και εφημερίδες.
Στην λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 όταν πήρε τα α΄βραβείο ποίησης της Πανσπουδαστικής με κριτική επιτροπή τους Βρεττάκο, Ελύτη και Ρίτσο και το 1965 που οι "Εποχές" δημοσιεύουν το πρώτο διήγημά του. Το 1972, επί δικτατορίας, δικάστηκε για το πεζογράφημα "Το όνειρο", στο περιοδικό "Τραμ". Το 2000 του απονέμεται από την Ένωση Εκδοτών Β. Ελλάδος τιμητική διάκριση για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων (www.dedalus.gr) της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συγγραφέων και μεταφραστών "Three Seas΄ waves" (www.tswtc.org). Έχουν εκδοθεί οκτώ βιβλία του (εκ των οποίων πέντε ποιητικά).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
