Ο συγγραφέας προτείνει την θέσπιση ενός νέου συστήματος συντάξεων για την χώρα, με βάση το Σουηδικό Μοντέλο.

Ξεκινά από την διαπίστωση ότι μετά το 2015 θα είναι σχεδόν αδύνατο για τον Κρατικό Προϋπολογισμό να καταβάλλει τα ετήσια ποσά που θα απαιτούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία για τις πληρωμές των υπεσχημένων συντάξεων, με αποτέλεσμα την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την εν συνεχεία δραστική μείωση των συντάξεων.

Ένας τρόπος υπάρχει για την απρόσκοπτη παροχή των υπεσχημένων συντάξεων στο μέλλον: η πλήρης κεφαλαιοποίηση του συστήματος των Επικουρικών συντάξεων και η συντονισμένη λειτουργία των Συστημάτων Κύριων και Επικουρικών συντάξεων, με στόχο την μείωση του συνολικού μακροχρόνιου κόστους. Η κεφαλαιοποίηση όμως θα χρειαστεί περίπου 15 χρόνια για να αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα οφέλη θα ήσαν ήδη εμφανή εάν είχε ξεκινήσει η κεφαλαιοποίηση νωρίτερα. Επειδή ο χρόνος τρέχει πλέον αντίστροφα, ο συγγραφέας αναπτύσσει τρία (3) Επιχειρησιακά Σχέδια, με βάση τα οποία η ασφαλιστική μεταρρύθμιση μπορεί να ολοκληρωθεί στην τετραετία 2009-12.

Το προτεινόμενο σύστημα συντάξεων θα καλύπτει τους ασφαλισμένους μετά το 1992 και θα αποτελεί προσαρμογή του Σουηδικού μοντέλου, το οποίο επιτυγχάνει την ίση μεταχείριση όλων των ασφαλισμένων και λειτουργεί στη βάση "Ατομικών Λογαριασμών".