Στο δικό μου ημεροδρόμιο
η ποίηση βάφεται την κάθε στιγμή
αφήνομαι απλά στα ίχνη της
αναζητώντας τη Λέξη
εκείνη τη μεγάλη,
που ψηλώνει με το Φως...
σ` αυτό το μικρό σκαλάκι
που τώρα κάθομαι
ταπεινός υπηρέτης της,
με δέος αντικρίζω
τ` απέραντό της νόημα
ψηλά απ` τις βουνοκορφές
έρχονται οι Αλήθειες
υγροποιημένα ποιήματα
στα μάτια μας
βουτάν γοργόφτερα στων δειλινών
τα χρώματα
πεθαίνουν, ζουν, ονειρεύονται..
ανασταίνονται