(...) Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι τα συζητούμενα μνημεία δεν είναι πάντοτε τα σπουδαιότερα και ότι συχνά είναι περισσότερα από όσα εμφανίζονται συνήθως στα γενικά εγχειρίδια για την αρχαία ελληνική τέχνη. Δεν είναι πάντα τα σημαντικά έργα που χαρακτηρίζουν καλύτερα μιαν εποχή. Παράλληλα κάποιες ειδικές κατηγορίες έργων, ιδιαίτερα της μικροτεχνίας, όπως για παράδειγμα τα χρυσά κοσμήματα ή οι σφραγιδόλιθοι, παραλείφθηκαν όχι γιατί παραγνωρίζεται η αξία τους, αλλά γιατί ο χώρος είναι αναγκαστικά περιορισμένος και οι πληροφορίες που μας δίνουν καλύπτονται αποτελεσματικά από άλλες μορφές τέχνης. Μια μεγάλη ομάδα αντικειμένων, τα επιθετικά και αμυντικά όπλα, έμειναν έξω από τη συζήτηση, γιατί η αρχαιολογική έρευνα τα αντιμετώπισε πάντοτε ως αυτόνομη κατηγορία, στην οποία έχει αφιερώσει πολυάριθμες ειδικές μελέτες. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]