Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789605222253
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το πόνημα αυτό αποτελεί απότοκο του γεγονότος ότι στον καιρό μας το πολίτευμα της Δημοκρατίας, την οποία επικαλούνται όλα τα καθεστώτα του κόσμου, περνά μια πολύ σοβαρή δομική κρίση και η ανθρωπότητα σ’ όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης αναζητά αγωνιωδώς κάποιο διέξοδο από το πολιτικό αδιέξοδο. Το καθιερωμένο παγίως αντιπροσωπευτικό σύστημα, το οποίο αποτέλεσε κακέκτυπη απομίμηση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αμφισβητείται σ’ όλες του τις εκδοχές. Η αμφισβήτηση αυτή καθιστά όσο ποτέ επίκαιρη τη μελέτη της κλασικής Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως γράφει ο ακαδημαϊκός Μ. Σακελλαρίου στην ομότιτλη εργασία του: «Η αθηναϊκή δημοκρατία είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό, το πιο μελετημένο και από μερικά χρόνια το πιο επίκαιρο θέμα της κλασσικής ελληνικής ιστορίας». Είναι επίκαιρο γιατί προφανώς η ανθρωπότητα αναζητά στηρίγματα και λύσεις μέσα από τις αναβλύζουσες γάργαρες πηγές της, οι οποίες πότισαν την πολιτική σκέψη της ανθρωπότητας για 2.500 χρόνια. Πιο πέρα, ετούτο το εγχείρημα υπήρξε απότοκο της προσπάθειας του γράφοντος - που έγινε και στο παρελθόν - να καταδείξει ότι ο θεσμός της δουλείας, ο οποίος ίσχυσε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, δεν αναιρεί καθόλου το δημοκρατικό της χαρακτήρα. Τέλος, επιδίωξη αυτού του πονήματος, σ’ ό,τι αφορά τη σημερινή ελληνική δημοκρατία, είναι να καταδείξει ότι αυτή αποτελεί ένα κραυγαλέο κακέκτυπο της πρώτης. Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός και μόνο ότι η σημερινή «δημοκρατία» διαφεντεύεται στην Ελλάδα από τα λεγόμενα πολιτικά τζάκια, τα οποία κυριαρχούν στο δημόσιο βίο της χώρας για πολλές δεκαετίες. Η σφαδάζουσα και η καταπιεζόμενη πολλαπλώς και πολυειδώς ελληνική κοινωνία με τον δήθεν «κυρίαρχο» λαό της οφείλει να σκύψει πάνω στο θέμα αυτό και να διδαχθεί βγάζοντας τ’ αναγκαία συμπεράσματα, τα οποία θα την οδηγήσουν σε μια ανατοποθέτηση του τρόπου και των μεθόδων διακυβερνήσεώς της. Είναι καιρός ετούτος ο λαός, τον οποίο οι εναλλασσόμενοι εξουσιαστές διαφθείρουν συνεχώς και πολύμορφα, να σταθεί όρθιος. Αρκετά έζησε γονατισμένος από τη μεταπολίτευση έως σήμερα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου γεννήθηκε στη Λάρισα. Σ΄ αυτή την πόλη έζησε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ερχόμενος στην Αθήνα για σπουδές, αλλά και για λόγους καταδίωξης, θα σπουδάσει: Πολιτικές Επιστήμες, Νομικά, Κοινωνικές και Οικονομικές Επιστήμες. Στο διάστημα αυτών των χρόνων ανέπτυξε πλούσια φοιτητική συνδικαλιστική δράση στο χώρο των επιστημόνων, από τη θέση του αντιπροέδρου του Συλλόγου Πτυχιούχων της Παντείου Σχολής, της οποίας γίνεται επιστημονικός βοηθός το 1964 και απολύεται το 1967 λόγω κοινωνικών φρονημάτων.
Το 1968 συλλαμβάνεται και αρνούμενος να υπογράψει "Δήλωση" αποκήρυξης του ΚΚΕ εκτοπίζεται για τρία χρόνια στο Παρθένι της Λέρου.
Μετά τη μεταπολίτευση θα παραμείνει εκτός των πολιτικών κομμάτων. Η επιλογή αυτή επέδρασε αρνητικά, τόσο στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία όσο και στην κοινωνική αξιοποίηση των επιστημονικών του εφοδίων, και ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα οποία λεηλάτησαν διάφοροι άσχετοι κομματικοί.
Το 1973 βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών, σε μυστικό διαγωνισμό, για το πρωτότυπο ιστορικό του έργο γύρω από τους γεωργικούς και ναυτικούς συνεταιρισμούς, ενώ το 1991 βραβεύεται ξανά από την Ακαδημία για το συνολικό του έργο, το οποίο αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση.
Το 1976, ο Δήμος Αθηναίων τον βραβεύει για την επιστημονική και ερευνητική του προσφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση και για τις προτεινόμενες λύσεις των προβλημάτων της. Το 1978 εκλέχτηκε άμισθος υφηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εξ΄ αιτίας αυτής της εκλογής θα βρεθεί ανακρινόμενος στο 535 γραφείο του Υπουργείου Παιδείας ως "επικίνδυνος κομμουνιστής"! (Ιούλιος του ΄78). Το 1978 υπήρξε συνιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού "Τοπική Αυτοδιοίκηση" το οποίο κυκλοφορεί ακόμη με άλλη διεύθυνση.
Έκανε διαλέξεις και εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια και πρωτοστάτησε στην ίδρυση επιστημονικών εταιριών και κινήσεων όπως π.χ. της Εθνικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (1964), της εταιρείας Φίλων του Συνεργατισμού (1973) και της Κίνησης Ενεργών Πολιτών (1992), των οποίων διετέλεσε πρώτος γενικός γραμματέας.
Δημοσίευεσε δεκάδες επιστημονικές εργασίες και εκατοντάδες άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο για επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
