Σπάσε τις βεβαιότητές σου, σε κρατάνε ακίνητο. Κι αν η ζωή είναι ένας αόρατος πλην χαραγμένος μονόδρομος; Μήπως οι δήθεν επιλογές και τα διλήμματα είναι άχρηστες νοητικές επινοήσεις; Μήπως ανασύρουμε τις ήδη καταγεγραμμένες `εντολές` που μας έχουν εμφυτευτεί από τη γέννα; Αιρετική σκέψη. Εγωιστικό εύρημα αυτό της ελεύθερης επιλογής. Ανακουφίζει. Έτσι πιστεύουμε ότι είμαστε αφέντες του εαυτού μας.
Και η ελεύθερη βούληση;
Ο αφηγητής υπάρχει ή είναι ονειρικό ενεργούμενο; Και το παραμύθι; Το χρέος που ως κληροδότημα περνά από χέρι σε χέρι; Ψυχαναλυόμενος ανασυντίθεται, μπρος στα μάτια του αναγνώστη που επέλεξε να `καταστρέψει`. Πριν τον πάρει ο μαύρος βαρκάρης, αποδίδει τα οφειλόμενα. Για στερνή φορά ερωτοτροπεί με τις αφυπνισμένες αισθήσεις.
Το μυθιστόρημα κινείται μεταξύ Μύθου, Ονείρου και Πραγματικότητας. Λογοτεχνικό κείμενο ιδιαίτερης γραφής, άμεσο, με εσωτερικό ρυθμό και ποιητικότητα. Ακολουθεί τη ροή του νερού. Μέσ` από την καινοτόμα πλοκή, αναδύονται οι βαθύτεροι στοχασμοί του συγγραφέα. Μας εκπλήσσει. Επινοεί ένα νέο τύπο ανθρώπου και τον επιβάλλει στο αναγνωστικό κοινό.
Άρριζοι είναι εκείνοι οι μοναχικοί, που χωρίς να τους δένει τίποτα, χωρίς να ανήκουν πουθενά, ελεύθεροι, αντιμάχονται τα σκοτεινά στεγανά και τα αυθαίρετα όρια.
`Ολοκληρωτισμός είναι να κλείνεις τη σκέψη του άλλου στη σκέψη σου`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]