Έρωτας...
...κι οι στενές αδύναμες πλάτες της -τόσο συγκινητικές- και το ανατρίχιασμά της, σαν ριπή ανέμου στη θάλασσα, και το στήθος της, που δεν έβλεπα, το ένιωθα όμως να ριγεί, κι η λεπτή -πόσο λεπτή- μέση της, κι η προσμονή να νιώσει το χάδι στο κορμί της, τόσο εκφραστική σαν απρόσωπη φιγούρα του Εγγονόπουλου.
Φόβος...
Ο φόβος φέρνει Προσευχή κι η Προσευχή Ειρήνη. Προσευχήθηκε... Γαλήνεψε σιγά σιγά το αγριεμένο πρόσωπό του, βασίλεψαν τα κουρασμένα μάτια του...
Έρωτας...
Ακούμπησε τα χέρια της στο ξύλινο τοίχωμα του ασανσέρ και με μια απειροελάχιστη κίνηση του πρόσφερε τα χείλη της. πάτησε το κουμπί κι έτσι σφιχταγκαλιασμένοι ανέβηκαν ψηλά στον έβδομο... όροφο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]